Ik stop ermee

Ergens mee stoppen: Het is vaak eenvoudiger gezegd dan gedaan. Stoppen met een slechte gewoonte, afscheid nemen van iets, een vriendschap verbreken. Stoppen met doorgaan is niet altijd gemakkelijk. We leren dat we niet zomaar mogen opgeven. Dat we altijd moeten kijken naar de mogelijkheden, om door te gaan. Ik maakte de beslissing; ik stop ermee, met werken. Voorlopig dan.

Stoppen met werken na je bevalling

Ik las in een artikel dat meer dan de helft  van de vrouwen na hun bevalling nadenkt over stoppen met werken. Een klein percentage doet dit uiteindelijk ook echt. Ik nam de afgelopen week ook de beslissing om te stoppen met mijn werk(zaamheden). Voorlopig dan. Mijn onderneming waar ik zo hard aan werkte zet ik op pauze. Een beslissing dat ik niet zomaar nam. Ik begon namelijk iets meer dan een jaar geleden stralend van geluk met mijn eigen onderneming. Fotografie, teksten schrijven, zorgen dat anderen de passie van een ondernemer zien. Die dingen waar mij hart van gaat stralen. Ik was gedreven, barstte van de motivatie en de inspiratie. En ik was zwanger (lees ook: Help, de dokter heeft mij zwanger gemaakt).

Kan ik dit wel aan?

Tijdens mijn zwangerschap ben ik doorgegaan. Nieuwe klanten werven, netwerken, opdrachten aannemen, websites bouwen (zoals de website van Elles), workshop organiseren. Tot ik 32 weken zwanger was. Dat was het moment om met verlof te gaan. Iets wat je als zelfstandig ondernemer kan doen. Die keuze heb je. Ik vond het een verstandige keuze. De zwangerschap was zwaar. Mijn lichaam had er onder te lijden, dus ik wist zeker dat het tijd was om te rusten.

Dat het echt zwaar was dat bleek op kerstavond (lees ook: Mijn droombevalling). Wat die middag nog wat onschuldig leek, werd die avond als pre-eclampsie gediagnosticeerd. ‘Het is goed dat je hier bent’ zei de arts. Ik hoorde de ernst in haar stem. Mijn bloeddruk was te hoog en evenals de hoeveelheid eiwitten in mijn urine. Na de bevalling heb ik nog dagen een te hoge bloeddruk gehad, zelfs met gebruik van medicatie. Pas 8 weken na de bevalling ben ik gestopt met deze medicatie.

Het hoort er dus niet “gewoon” bij

Pre-eclampsie wordt veelal afgedaan als iets wat ‘na je bevalling gelijk over is’. Inmiddels weet ik beter en ben ik er achter dat een zwangerschapsvergiftiging dus niet zo maar afgelopen is na je bevalling. Het kenmerkt zich vooral in de klachten die ik de afgelopen weken vaker omschreef. Klachten zoals vergeetachtigheid (lees ook: Als je alles vergeet), zwakke conditie, extreme vermoeidheid en psychische problemen. Problemen die langdurige aanblijven tenzij je deze serieus neemt. Maar goed, weken lang heb ik gedacht dat het erbij hoorde.

Dat is namelijk een veelgehoord antwoord als je vertelt over je uitdagingen. Tot ik werd gewezen op een artikel over de langer termijn gevolgen van een pre-eclampsie. In één keer vielen alle puzzelstukje op zijn plek. Met als gevolg dat de tranen bleven komen en stromen. Ik was niet gek en ik stelde me niet. Moet ik blijven proberen? Ik moest maar één ding; luisteren naar mijn eigen lichaam.

Wat is dan het belangrijkste?

De keuze om voorlopig te stoppen met werken komt dus niet zomaar uit de lucht vallen. Wat is op dit moment het allerbelangrijkste? Dat is een vraag die ik mezelf de afgelopen tijd vaak gesteld heb. Het antwoord op die vraag is duidelijk. Dat ben ik. En dat is Oscar. Het is een vraag die ik in het verleden wel vaker verkeerd beantwoord heb. Ik ben namelijk een kei in mijzelf wegcijferen. In er alles aan doen, om anderen niet teleur te stellen. Een kei in doorgaan waar ik eigenlijk moet stoppen. Het resulteerde eerder al in een burn-out, in langslepende vriendschappen die mij bakken met energie kostte en een depressie waar ik niet voor uit durfde te komen.

Begrijp me niet verkeerd. Deze eigenschap brengt echt niet alleen maar negatieve dingen met zich mee. Het heeft me ook gebracht waar ik nu ben, op een positieve manier. Ik heb een mooi leven. En dankzij mijn eindeloze doorzettingsvermogen heb ik een leven. Overwon ik kanker. Heb ik zoon, want ondanks de tegenslagen ging ik door en bleef ik geloven. En dat is nu het allerbelangrijkste. 

Lees ook: Ik was de beste mama van de wereld

Stoppen met werken is een uitdaging

Niet meer werken brengt wellicht uitdagingen met zich mee, maar ik heb geleerd om altijd te kijken naar de mogelijkheden. Dat is niet altijd de mogelijkheid om door te gaan met wat je aan het doen bent, maar juist naar een andere weg. Een ander pad om te bewandelen. Een andere kijk op dingen. Ruimte voor iets nieuws. Het geeft mij nu alle ruimte om te rusten, regelmaat aan te brengen in mijn leven. En volop te genieten van Oscar, zonder na te hoeven denken over verplichtingen.

Mijn advies voor jou. Voor als jij het even niet meer weet? Als je in de war bent of het idee hebt dat je het overzicht kwijt bent? Twijfelt, geen keuze kan maken of onzeker wordt van alles wat er op je af komt? Stop met doorgaan. Je bent waar je nu bent omdat het de juiste plek is. Er komt iets nieuws aan, ook voor jou. Iets wat bij jou past en waarvan je straks zeker weten denkt; dit was het allemaal waard.

Liefs, Anouk

p.s Ik ontvang regelmatig mooie berichten van jullie. Dankjewel daarvoor. Wil je na het lezen van deze blog iets met mij delen? Dat kan via de MOMspiraton Facebook-pagina of stuur mij een e-mail.

Wil je mijn dagelijkse #momlife volgen? Dat kan op Instagram of abonneer je op mijn Youtube-kanaal.