Mama’s in gesprek:”Ik vind de wereld momenteel zo f*cking lastig”

Wat is je grootste zorg?

Marjolijn: “Allereerst maak ik me zorgen om mijn gezin, die in een risicogroep valt: we hebben het advies gekregen om in isolatie te gaan en alleen noodzakelijke contacten aan te gaan. En geloof me, dat is voor een gezin die liever de hort op is, best lastig. Tel daarbij een dreumes op die snottert, benauwd is en niet anders doet dan jengelen. Oké, huilen. Draagzak for life. Maar het gaat hier nu even niet alleen om ons. Het gaat om de gezondheid van de wereld. 

Ik maak me zorgen om personen uit onze directe omgeving die ziek zijn en de welbekende symptomen van het virus hebben. Maar ik maak me ook zorgen om de personen uit onze directe omgeving die enorm kwetsbaar zijn maar gelukkig tot nu toe niet ziek zijn.”

Hoe blijf ik positief?

Anouk: “Wat ik de grootste uitdaging vind is om niet op te gaan in de zorgen en problemen. Ik vind het moeilijk om ouders te horen zeggen: “ja, maar als mijn kind thuis is, wat moet ik dan de hele dag doen?” Dat is toch helemaal niet de essentie van de situatie op dit moment? Ik bedoel, een beetje creativiteit, structuur en Disney+ abonnement brengt je vast een heel eind. En misschien wat extra wijn in plaats van toiletpapier. Ik probeer ook om het los te laten en om mijn focus te houden op de positieve momenten die er zijn. Uitdagingen houden het leven spannend en levendig. En zolang de uitdagingen behapbaar zijn, zullen ze uiteindelijk positiviteit opleveren.

Wat ik ook echt als iets positiefs ervaar, is dat ik nog niet kan spreken over ‘ik ken iemand die’. Dat mag van mij ook zo blijven. Ik heb echt diep respect voor de mensen die al veel langer thuis moeten blijven, mensen die in onzekerheid leven omdat hun geliefden wel getroffen zijn door het virus.”

Wat is ons plan voor de komende weken? 

Marjolijn: “Er is een plan voor morgen. En overmorgen zien wel wel weer. Enerzijds beangstigd het me om wekenlang met z’n vieren thuis te zitten. Niet zozeer qua invulling, maar of we elkaar nog lief vinden na deze periode. Want hoe ga ik (thuis) werken met 3 mannen die mij óók nodig hebben? Levi moet schoolwerk maken en Mick kan niet naar de gastouder, Stan ligt ziek op bed en verveelt zich nu al. Het zijn ontelbare uren die we binnen zullen (moeten) doorbrengen. De muren zullen op ons af komen en ik zal niet voldoende behang hebben om de jongens uit mijn zicht te krijgen. Ik vind het lastig omdat ik dit niet gewend ben. Deze situatie heb ik nog nooit eerder meegemaakt; deze situatie hebben wij nog nooit meegemaakt. Maar waar gaat het nou eigenlijk om? Better be safe than sorry. 

Waarom vind ik het zo lastig om van het denken in zorgen & problemen te gaan naar denken in geluksmomentjes & positiviteit? Ik heb me voor genomen om te genieten van de kleine, fijne momenten met de jongens. Mijn dankbaarheden op te merken en te benoemen. Eindeloos yathzee te spelen met Levi en met auto’s door de kamer te rijden met Mick. Het wordt sowieso een onvergetelijke tijd en het is aan mij – als moederlijk hoofd van ons gezin – om daar het woordje ‘fijn’ voor te realiseren.”

Het sleutelwoord is liefde

Marjolijn: “Vandaag was dag 2. Deze dag was intens. We moeten wennen aan deze nieuwe, lastige situatie. Wat ondanks alle ellende en zorgen die dit virus oplevert, kan ik er ook iets moois en liefdevols van maken met ons gezin. Liefde overwint (bijna) alles. Zo ook dit. Liefde overwint misschien niet het virus, maar wel de lastige bijkomstigheden. First things first. Onze gezondheid staat voorop en daarmee is er geen discussie of wij ons nog zullen bevinden onder de mensen. Zo min mogelijk contact met anderen is zoals het is. Dit is het en dit is wat we moeten accepteren. En accepteren kun je leren. Het is eigenlijk geen keuze meer, maar een lastig gevolg. Een lastig gevolg, met de grootste overlevingskans voor iedereen. Dus hoe lastig kan het dan eigenlijk zijn?”

Anouk: “Het grappige was dat ik vanmorgen in een gesprek met een vriendin er op uit kwam dat we alles, dus ook deze situatie, graag goed willen uitvoeren. De tijd goed willen benutten. Dus de strategie is plannen. Plannen maken, een planning maken met de activiteiten op een dag. Om zo toch nog een gevoel van controle te hebben. Ik ervaar het verder niet als een hele grote beperking. Ik ben normaliter ook veel thuis, dus daar zal niet zoveel aan veranderen. Als dit is wat ik moet doen, wat wij met zijn allen moeten doen, dan doe ik dat. Misschien heb ik makkelijk praten, maar eerlijk is eerlijk; wat is nou werkelijk écht belangrijk?”

Met frisse moed weer op

Marjolijn: “Vanaf morgen gaan we een nieuw, normaal leven in. Thuis. Het nieuwe normaal voor de komende tijd. Meer structuur in ons dagritme, twee keer verplicht buiten spelen & bewegen in de tuin. Geen twee Disneyfilms meer op een dag. Of misschien ook wel, als mama het even lastig heeft. Met een kopje thee en wat lekkers. Fijne, liefdevolle momenten voorop. Aan de lastige situatie kan ik niks veranderen, aan mijn mindset wel.” 

Mama’s versterken mama’s

Laten we elkaar helpen in deze periode. Laten we tips delen met elkaar: (leerzame) activiteiten om thuis te doen met de kinderen, websites met schoolwerk of een leuke knutselopdracht. Laten we onze zorgen delen en luisteren naar elkaar. Laten we elkaar bemoedigen. Samen staan we sterk, al zullen we eenzamer zijn dan ooit. Een beetje meer liefde kan deze gekke wereld wel gebruiken.

Take care lieve mama’s. Wees lief voor jezelf, voor je gezin en voor de wereld. 

Liefs, Marjolijn & Anouk

Pages: 1 2