Eindelijk, de babykamer is klaar!

Maaike is mama van peutermeisje Harper én ze is zwanger van de tweede. Inmiddels is het derde trimester aangebroken. Maaike is dolblij met deze zwangerschap maar waar bij de eerste aan het einde van het tweede trimester alles al geregeld was, laat dat nu op zich wachten. Het is zo’n contrast met haar eerste zwangerschap, dat zij zich best een beetje schuldig voelt. Want stond zij bij haar eerste zwangerschap al met 20 weken ongeduldig wachtend, in een afgeronde babykamer. Nu is dat wel anders. Maar, de babykamer is klaar! En Maaike laat je vol trots zien wat een prachtig plekje zij er van gemaakt heeft.

Het schuldgevoel van een zwangere mama

Het besef dat ons tweede meisje er al bijna aan gaat komen is er regelmatig nog niet. Ondanks alle ongemakken, slapeloze nachten en duidelijk aanwezig buik. Op het moment dat ik op de kalender kijk dan breekt het zweet me uit. Want behalve in mijn hoofd, is ook ons huis nog lang niet baby ready. Help!

Het is zo’n contrast met mijn eerste zwangerschap die voorbij leek te kruipen. Waarbij je opstaat met gedachten over de baby en het je hele leven lijkt over te nemen. En waar ik met week 20 al zuchtend in een afgeronde babykamer om me heen stond te kijken, ongeduldig wachtend. En ik zeg eerlijk, daar voel ik me dus best schuldig over.

Ergens ben ik bang dat ik nooit meer van dit schuldgevoel af ga komen. Want waar dit meisje straks natuurlijk alle liefde en aandacht gaat krijgen die ze nodig heeft. Toch zal het minder zijn dan bij mijn eerste kleintje. De aandacht moet verdeelt worden want er loopt immers al een kleine dame rond! En ook voor haar moet de aanpassing groot zijn. Opeens is ze de volledige aandacht van papa en mama kwijt. Alleen het opschrijven hiervan bezorgt me al tranen in mijn ogen. De wens voor een tweede is zo groot en we kunnen niet wachten tot ze er is, maar hoe ga je om met dit dubbele gevoel?

Bij je tweede zwangerschap is Alles anders

Week 33 van mijn zwangerschap is ingegaan en eindelijk, eindelijk kan ik zeggen dat we de laatste hand aan de babykamer hebben gelegd.  Ik had het al eerder willen doen maar het kwam er steeds maar niet van. Alles aan deze zwangerschap is compleet anders dan bij de eerste. Dus ook het klaarmaken van het kamertje.  Bij de zwangerschap van Harper had ik rond de twintig weken alles al zo goed als op orde. Kleertjes, spullen voor de verzorging en dus ook haar kamertje.

Ik kon er uren rommelen met de kleertjes en spulletjes nutteloos heen en weer verplaatsen. Dan probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn als er straks een klein hummeltje in zou slapen. Heerlijk was dat!

Maar nu vliegen de weken voorbij en met een drukke peuter om me heen zijn de klusmomenten schaars.  Als het aan mijn man had gelegen hadden we de kamer precies zo gehouden als bij Harper.  Zij is inmiddels over gegaan naar een andere kamer dus de opgeslagen spullen weer van zolder halen had zeker gekund. Maar ergens voelde dat niet goed.  Dit is een nieuw meisje en die wilde ik ook een nieuwe fijne plek geven.  Dat daarnaast ook mijn smaak is veranderd en ik niks leukers vind dan kamers herinrichten deed er natuurlijk niet toe 😉

Grote zus

Samen met Harper ging ik daarom enkele weken geleden aan de slag. Ze wilde perse helpen met het verven van zussie (zo noemt ze haar) haar kamer. Daar kan je toch geen nee tegen zeggen? Dus dekte ik de vloer af,  trok haar een oud hemd aan en liet haar haar gang gaan.  Handig was het niet maar stiekem vond ik het heerlijk!  Zo samen keutelen en in mijn gedachten zag ik mezelf al met mijn twee meiden boekjes lezen in de grote stoel. Ik probeer Harper zo veel mogelijk bij de zwangerschap te betrekken en ik merkte dat het haar goed deed om echt iets voor de baby te kunnen doen.

Bbudget-proof babykamer

Na het verven begon het grote opruimen. Alle kleding en beddengoed zocht ik uit en verdeelde ik over de lades van de commode.  Harpers laatste spullen verplaatste ik naar haar eigen kamer en overige spullen kregen een nieuwe plek in huis. Hé, hé het begon ergens op te lijken.

Om het budget zo laag mogelijk te houden besloot ik de stoel en commode, welke wel nog waren blijven staan, gewoon her te gebruiken. Nieuwe greepjes op de lades, kleedje over de stoel en zo passen ze prima in het geheel.

Het ledikantje was een ander verhaal. Voor Harper hadden we een hele basic witte en die wilde ik niet meer terug zien.  Slechts voor een paar tientjes vond ik een, dacht ik, heel leuk exemplaar tweedehands. Score! Maar na het in elkaar zetten ervan keken Joel en ik elkaar fronsend aan. Beide vonden we het helemaal niks. Het was te hoog, te donker en klopte gewoon totaal niet in de ruimte.  De zoektocht ging verder en ondertussen ging ik de dertig weken over.

Om het kamertje helemaal leuk te stijlen kocht ik veel van de accessoires gewoon bij de kringloopwinkel. Ik kocht wel nieuwe lakentjes in prachtige aardetinten. En die poster van de flamingo? Die is toch geweldig! Ik ben er helemaal verliefd op.

Nesteldrang

Op een vrijdag sloeg de nesteldrang echt toe en moest en zou het kamertje in het weekend af zijn. Ik zwichtte en bestelde een nieuw ledikantje online. Gelukkig is deze perfect. Ondanks dat ze de eerste weken lekker zal slapen in haar moses mandje, kon ik het niet laten om ook haar ledikant even op te maken. Geen paniek, ik weet dat beide nog niet helemaal juist zijn opgemaakt! Alles moet nog in de was en daarna zal het helemaal babyproof worden gedaan.

En, wat vind je van de babykamer? Mooi geworden toch? Is het voor jou herkenbaar dat het kamertje bij een tweede veel langer blijft/bleef liggen? Laat het mij weten in een reactie onder deze blog of klets gezellig mee op social media (de links vind je hieronder).

Liefs, Maaike