Mijn kleuter draagt 's nachts nog een luier

Leonie snapt er niets van. Haar oudste twee waren keurig binnen de richtlijnen zindelijk. Overdag ging vrij eenvoudig en ‘s nachts volgde al snel. Maar de derde, kleine grote Fleur, is nu een kleuter van 5 jaar. Ze heeft dezelfde “behandeling” gekregen als haar grote broer en zus, maar dat laatste luiertje blijft. En dat terwijl ze met 2,5 jaar wél zindelijk was! Overdag én ‘s nachts! Wat nu?

De popla-poli? Wat is dat?

Ik hoor wel eens meer dat kinderen van Fleur haar leeftijd ‘s nachts nog een luier om hebben. Ik was van plan om hier helemaal geen punt van te maken; dat luiertje ‘s nachts. Ware het niet dat we bij de kinderarts lopen voor iets heel anders en dit onderwerp op tafel kwam. De kinderarts stelde voor dat -nu we er toch waren- we wel een afspraak konden maken bij de Popla-poli. Wat voor poli? Popla = poep -en plas. Ik wist niet eens dat het bestond. Maar tuurlijk maakte ik een afspraak. Ik durfde eigenlijk ook geen ‘nee’ te zeggen. De afspraak maakte ik in december en zou begin februari plaatsvinden.

Is er dan iets mis met mijn kind?

We zaten midden in de verhuizing toen er een mega, dikke, vette envelop bij de post zat. Je raadt het al; van het ziekenhuis. Er zaten allerlei lijsten in waarop je bij moet houden wat je kind drinkt, plast en poept. Hoe vaak, hoeveel, hoe laat. Net zo snel als die envelop open was ging die dus ook weer dicht. Hier had ik dus echt geen zin in. Na alles te hebben geprobeerd had ik namelijk besloten er maar niet zo’n ding van te maken. Maar als je dit allemaal moet invullen dan gaat je kind zeker voelen dat er wat ‘mis’ is!

Want ik ben al groot

Wel tien keer stond ik op het punt om de afspraak af te zeggen. Mensen om me heen zeiden ook: “Als ze 18 is draagt ze heus geen luier meer”. Maar ergens dacht ik ook: maakt het ziekenhuis hier een ding van? Of ben ik dat? Ik kan het natuurlijk ook gewoon luchtig brengen. En als ik niet ga dan loop ik misschien wel heel waardevolle tips en kennis mis die Fleur kunnen helpen. Want ja, zij wil ook zelf heel graag die luier af ‘s nachts, want ze is groot.

Als ze 18 is heeft ze heus geen luier meer om.

Ietwat aan de late kant vulde ik de vragenlijsten in en bracht ze naar de kinderpoli van het ziekenhuis. Vervolgens moesten we 48 uur lang bijhouden wat Fleur dronk (dat was niet zo moeilijk) en hoeveel ze plaste (dat was iets lastiger). Ik was bang dat Fleur het gedoe zou vinden met de plassen, maar ze vond het leuk dat ze op een emmer mocht plassen. Deze mama vond het iets minder toen er ook een drol in de emmer lag. De potjes-fase had ik namelijk al verdrongen.

Naar het ziekenhuis voor onderzoek

Met onze papieren gingen we naar het ziekenhuis. Die ochtend waren we er al om 8.00 uur. Het onderzoek zag er zo uit: Fleur speelde lekker in de speelhoek en mocht ondertussen flink drinken. Elke plas moest op een speciale wc en na elke plas werd gecontroleerd met een echo of de blaas leeg was. In totaal moest ze 4 keer plassen. Fleur deed er 5; wat een kanjer! Elke keer plaste ze haar blaas ook goed leeg. Uitplassen doet ze dus goed, dus daar kan het niet aan liggen. Urine was naar het lab gestuurd, was ook goed.

Dus dat is er met mijn kind aan de hand

‘s Middags volgde de conclusie van de arts. En die conclusie luidde: Fleur heeft te snel aandrang om te plassen. De inhoud van haar blaas is niet groot genoeg. Bij 85 ml krijgt zij al een signaaltje in haar hersenen dat ze moet, terwijl dit bij 180 ml moet zijn. Ze drinkt ook te weinig. Ze drinkt een liter terwijl ze 1,5 liter moet drinken op een dag. Het plan dat hieruit volgde is om Fleur écht die 1,5 liter te laten drinken. Haar blaas wordt zo voller en rekt als het ware uit. Hiermee vergroot je de blaasinhoud. Een logisch gevolg is dat het lichaam gaat wennen aan grotere hoeveelheden en het ook steeds grotere hoeveelheden op kan houden. En dat geldt dan automatisch ook voor ‘s nachts.

Op advies van de dokter

Dit had ik dus écht nooit geweten en nooit geleerd als ik niet was gegaan. Ik had ook een plaswekker kunnen kopen, maar dat heeft pas zin in een latere fase. Dit leert mij als mama om aangeboden hulp aan te pakken. Al is het maar om te ervaren hoe het is en wat het is. Om vervolgens te beslissen wat je ermee gaat doen. met het belang van je kind voorp. Onze keuze voor nu is om mee te gaan met het plan van de dokter. Ik zal jullie laten weten of het werkt! En zo niet, wat dan de vervolgstappen zijn.