Een feestje voor mijn kind? Ik fix het.

Hoe vaak heb ik het mijn medemama’s niet horen zeggen? Op het schoolplein, tijdens zwemles, eigenlijk begon het al tijdens zwangerschapsyoga: die kinderverjaardagen van tegenwoordig worden steeds gekker! Voordat ik moeder werd had ik hier totaal geen idee van. Ja, natuurlijk wist ik iets over partijtjes. Spelletjes spelen of speurtochten, zoiets?

Maar inderdaad, ik had geen weet van alles wat er kennelijk omheen kwam kijken: een verjaardag voor de familie, voor de vrienden, voor de vrienden met kinderen, taart met slagroom of zonder, taart zonder suiker voor de kindjes met ADHD en taarten met en zonder gluten. Partijtjes met eten en vriendjes en wie mag wel en niet komen. En dan de traktaties: wat een beeldige producten kunnen moeders maken! Ik wist het niet! Ik wist niet dat er zoveel bij kwam kijken.

Groot, groter, klein?

Tuurlijk deed ik braaf mee. Naar mijn eigen standaard natuurlijk. Ik fixte partijtjes en spelletjes en verjaardagen voor de familie en voor vrienden en ik blies ballonnen op en hing slingers als een malle. Maar dit jaar leerde ik dat het voor een kind vrij weinig uitmaakt hoe groots of hoe klein je een verjaardag eigenlijk viert. Dit jaar zouden we de verjaardag van mijn prépuber (door Corona gedwongen) met zijn drietjes vieren. Uiteraard probeerde ik de boodschap met enige voorzichtigheid te brengen: geen groot feest dit jaar. Geen traktaties in de klas. En even geen partijtje. Ik bereidde me voor op verdriet en boosheid en stampvoeten want voor een 10-jarige die 11 wordt is zijn verjaardag nog de leukste dag van het jaar.

Vandaag was anders

Maar het was niets van dit alles. Of we zijn verjaardag nu groot of met zijn drietjes vieren: mijn kleine man begon gewoon een week van tevoren al vol spanning af te tellen. Hij dagdroomde over cadeautjes. Hij veranderde tot drie keer toe over zijn favoriete eten wat die avond natuurlijk gegeten moest worden. De dag van tevoren was hij hartstikke zenuwachtig want… morgen was hij jarig! En terwijl ik de avond van tevoren natuurlijk toch de slingers en de ballonnen ophing, kon hij uiteraard niet slapen van de spanning!

Het is sowieso feest als je jarig bent

Voor een kind die jarig is maakt het niet uit of je al dan niet intelligent gelockdowned bent: het is feest want hij is jarig! En of er nu 20 mensen komen of maar 3: het blijft nog steeds feest! En zo vierden we fysiek met zijn drietjes, maar in gedachten met iedereen mijn kleine prépubers 11e verjaardag. Er waren cadeau’s. We belden met opa en oma 1, we zaten in de tuin met 2,5 meter ertussen met opa en oma 2. Met papa op de fiets traktaties rondbrengen bij klasgenootjes en de meester. We kletsten op afstand met tante Cindy en gooiden ballonnen met 3 meter afstand met vriend Jip. Er waren kaartjes, er was zelfgemaakte taart én de jarige mocht kiezen wat we gingen eten. Het was gewoon een dik, vet feest en een heerlijk positief lichtpunt in een best wel spannende tijd! Ik zei het toch, een feestje voor mijn kind? Ik fix het.

Is jouw kind ook in deze periode jarig? Hoe vieren jullie de verjaardag? Ik ben benieuwd naar jouw ervaring.

Liefs, Chantal