Van to-do! naar ta-da! is het nieuwe normaal

Het voelt als de dag van gisteren dat de minister president een intelligente lockdown aankondigde, maar het is alweer zes weken terug. Bizar hoe snel de tijd voorbij gaat, terwijl we met 17 miljoen mensen op zoek zijn naar het ‘nieuwe normaal’. Een ‘nieuw normaal’? Ik vind dit alles behalve normaal! Wat zijn we in een onnatuurlijke situatie terecht gekomen: een situatie die veel zorgen en verdriet met zich meebrengt.

Maar het is wat het is. Ieders leven staat op zijn kop en die van mij staat in het teken van thuisonderwijs geven. Net als die van vele andere mama’s en ook papa’s. Naast mijn eigen kinderen geef ik ook onderwijs op afstand aan de lieve kleuters uit mijn klas. Hussel dit met schoonmaken, eten koken, in beweging blijven, contact onderhouden met familie, En dan niet te vergeten 5 verschillende persoonlijkheden in één huis en een ‘normale’ dag ziet er dan als volgt uit:

Homeschool in huize gabel

Opstaan, ontbijten en aankleden gaat allemaal prima. Ramon gaat werken, want: vitaal beroep. Om 9.00 uur begint de uitdaging. We kijken even hoe laat iedereen moet videobellen en of dat allemaal haalbaar is. Dan logt Nils in op zijn digitale classroom.

“Kijk eens mam hoeveel ik moet doen. Oh ik kom niet in die opdracht. Hé, de juf zegt dat ik dat niet in heb geleverd, maar dat hebben we gisteren toch geüpload? Ik ga dit uitprinten want ik kan niet werken in dit bestand. Oh wacht, Suus (de kat) wil naar binnen, ik geef hem gelijk even brokjes. Maud, wat doe je?! Ik was aan de beurt, ga weg! Hé, Sem wil videobellen! Dat is ook gek, hij heeft geen beeld en mijn geluid doet het niet. Laat dan maar, ik ga Nieuwsbegrip uitprinten.” Nils rent naar boven, waar de printer staat.

“Maud waar ga jij mee beginnen?” vraag ik de middelste.
“Ik wil op Muiswerk.”
“Pak dan even de tablet en begin maar.”
“Nee, dat werkt niet op de tablet, ik heb de laptop nodig”.
“Dan wacht je tot Nils klaar is, maar pak dan in de tussentijd een van je werkboekjes”.
“Ik heb daar geen zin in. Niet in lezen, niet in rekenen, niet in schrijven. Ik vind het stom en ik wil naar school. Ik mis mijn juf. Hoe laat gaan we buitenspelen? En mag ik opa en oma nog Facetimen vandaag?”

Nils vanaf boven: “Mamaaa, het papier is op, hebben we nog nieuwe?”

Fleur: “Wat mag ik doen mama? Wat mag ik doen mama?”

The story continues

Twintig minuten later zijn de oudste twee eindelijk aan het werk. Ik zie op mijn telefoon dat ik 43 berichten in de groepsapp met collega’s heb gemist. Het is niet mijn werkdag dus ik negeer het maar even en ga een opdracht doen met Fleur. Fleur heeft een soort bingokaart met allerlei activiteiten. Ze kiest ‘bouw een hut’ en ‘schrijfpatronen maken met scheerschuim’. Serieus? Scheerschuim? Gelijk steekt Maud haar hoofd omhoog: “Jahoor! Dat is niet eerlijk. Zij mag een hut bouwen en ik moet werken. Waarom mag Fleur allemaal van die leuke dingen doen?”
Ik weet het huttenbouwen even uit te stellen tot de middag en zet Fleur eerst maar aan een letterwerkboekje. Deze maakt ze al zingend. Tot grote frustratie van Nils en Maud die zich niet kunnen concentreren, maar de kleine schat kan het niet helpen. Ze is zingend geboren.

Zoveel te doen. er is nog zoveel te doen!

Dit is enkel het eerste uurtje van onze ochtend. Word jij al gek als je dit leest? Of herken je deze situatie? Om 12.00 uur heb ik voor m’n gevoel nog niets kunnen doen. Ik ben alleen maar met de kinderen bezig terwijl ik onder mijn blote voeten het zand voel uit de speeltuin. Ik wil de stofzuiger pakken. Alle bordjes van het ontbijt staan ook nog op het aanrecht en eigenlijk moet ik vandaag écht de bedden van de kinderen verschonen. Ik vraag me af: hoe? Hoe ga ik dit allemaal doen? En wanneer ga ik iets voor mijn werk doen? En iets voor mezelf? Want dat laatste zou ook zó fijn zijn.

En al nodigt deze situatie me uit om te gaan huilen, ik doe het niet. Ik kan dit. Ik blijf positief. Positief zijn is wat mij helpt. Dat is wat mijn gezin door deze tijd heen helpt. Oke, even tussen jou en mij: ik heb stiekem wel een keer gehuild. Thanks Pap, voor het opvrolijken.

Samen genieten is het nieuwe normaal

Omdenken: ik kan het iedereen aanraden. Denk niet in onmogelijkheden. Kijk naar wat wél mogelijk is en vier je successen. Zo hebben wij vorige week met mijn drie zussen, zwagers en mijn vader het spel 30 Seconds gespeeld via Skype. We spelen Yahtzee met opa & oma en tante Mariëlle. We dansen ‘Just Dance’ met onze neefjes. Dit ook allemaal via Facetime, Skype of wat voor een app dan ook. We schrijven lieve briefjes naar vriendjes & familie en we spelen bunkertrefbal in de tuin. We genieten hiervan met de hoofdletter G, ook al zouden we onze familie liever gewoon even vast willen houden.

Dit zijn natuurlijk allemaal leuke extraatjes in tijden van crisis. Maar in het dagelijks leven conform het “nieuwe normaal” kun je ook veel meer positiviteit kwijt dan je denkt. Deze heb ik gepikt van Kristina Kuzmic; een Amerikaanse mama, een positivo. Zij maakt van haar TO-DO list een TA-DA! list. Hierbij legt ze geen druk op zichzelf met dingen die ze allemaal moet doen. Nee, ze viert haar successen: TA-DA! Kijk eens wat me is gelukt vandaag! En geloof me, het werkt. Ik daag je uit: wat is jouw TA-DA! list van vandaag of van deze week? Ik zal zelf het spits afbijten.

Ta-daaa dit heb ik gedaan!