Ik ben de volgende op de lijst (?!)

Mijn zoontje is inmiddels 16 maanden en steeds vaker krijg ik de vraag of ik al zwanger ben of de vraag of we een tweede kindje zouden willen. Drink ik geen wijn, dan is dat voor sommige direct een reden om te denken dat ik zwanger ben. Voor mijn gevoel lig ik sinds een paar maanden weer onder een vergrootglas: er wordt naar mijn buikje en (eet)gedrag gekeken. Dit alles omdat men verwacht dat ik binnenkort waarschijnlijk wel zwanger zal zijn. Maar is dat ook zo?

Onlangs had ik contact met een collega die ik niet heel vaak spreek. We hadden het over de huidige situatie en hoe het thuis vol te houden is. Ik grapte iets over een scheidingsgolf en zij over een geboortegolf. “Jij bent de volgende op de lijst, dus het zou mij niets verbazen als we binnen nu en 3 maanden een aankondiging van jou voorbij zien komen.” Ik verslikte mij in mijn thee. Wat? Een lijst? Welke lijst? Na wat doorvragen kwam de aap uit de mauw, er schijnt dus een ‘wie is de volgende die zwanger wordt’-lijst te circuleren onder mijn collega’s en ik sta boven aan die lijst.

EEN PIJNLIJKE VRAAG

Met 52 collega’s waarvan het overgrote deel vrouw is in de leeftijd tussen 25 en 40 jaar, worden er gemiddeld 5 baby’s per jaar geboren. Baby’s, kinderen en zwangerschappen zijn dus een hot topic bij ons op werk. Maar dat mensen een lijst bijhouden van wie er mogelijk zwanger raken, dat was nieuw voor mij.

Waarom mensen het vragen? Geen idee. Alsof ik dan ineens zou zeggen: “Ja nu je het zegt, ik ben inderdaad zwanger”. Natuurlijk ben ik ook geen heilig boontje en denk ik ook wel eens bij vrouwen dat ze mogelijk zwanger zouden kunnen zijn. Maar het ook echt vragen… dat zou ik nooit doen. Stel je voor dat mensen bezig zijn en het niet lukt: hoe pijnlijk is een dergelijke vraag dan? Net na mijn miskraam (voor de komst van ons zoontje heb ik een miskraam gehad bij 13 weken) heb ik ook wel eens een dergelijke vraag gehad en dergelijke vragen deden mij veel pijn.

Hoe stel je dé vraag?

Dit is trouwens niet de eerste keer dat er gehint wordt naar een mogelijke tweede zwangerschap. Toen ik na een weekje vakantie uitgerust en stralend op mijn werk verscheen, kwam er direct een collega op mij afgestapt die mij zo vond stralen. Ze vermoedde dat zo straalde omdat ik zwanger zou zijn. Begin dit jaar werd ik er nog op gewezen dat ik geen alcohol dronk tijdens een feestje, gevolgt door de vraag of dat soms iets betekende? En zo kan ik nog wat voorbeelden geven.

Zo herkenbaar!

Ongetwijfeld zijn er nu mama’s die roepen: “Zo, herkenbaar dit!” Zo ook Marjolijn. Toen haar oudste zoontje Levi een jaar of twee was, had ze ook het gevoel bovenaan de ‘wie is de volgende die zwanger wordt’-lijst te staan. Toen Levi eenmaal naar de basisschool ging, herhaalde deze periode zich.
Marjolijn: “Ik vond het niet zo erg dat mensen vroegen hoe onze kinderwens er voor stond, maar wel dat het gevraagd werd op een onhandig moment: een verjaardag of een volle kantine. Ik had vaak het gevoel dat ik voor het blok werd gezet op zo’n moment. Het verschil zit ‘m voor mij in hoe dingen worden gevraagd: persoonlijk en individueel of met een bepaalde verwachting in het bijzijn van andere mensen. Ik wil graag eerlijk zijn en eerlijk antwoorden, maar niet als dé vraag mij gekscherend maar met een serieuze ondertoon wordt gesteld.”

Sushi en wijn it is

Wanneer wij de tijd daar vinden en als het ons dan ook gegund is, dan hoort iedereen het. Beloofd! Tot die tijd plaats ik, om alle geruchten voor te zijn en van plek nummer 1 van dé lijst gestoten te worden, nog wat foto’s van de sushi die ik eet en de wijntjes die ik drink.

Heb jij ook de ervaring dat er na verloop van tijd weer extra op je wordt gelet? Dat er ‘gewoon’ gevraagd wordt of je al weer zwanger bent? Of ervaar jij dit heel anders? Laat je het weten in een reactie?

Liefs, Stacey