Trouwen doe je niet alleen

Trouwen. De een vindt er niks aan en niet noodzakelijk. De andere droomt er al van jongs af aan van. Tot die laatste groep behoort Yasmin ook. Yasmin is mama van Luuk en Julia en vanaf deze maand neemt ze jou iedere maand mee in de voorbereidingen naar de grote dag. Wordt ze uiteindelijk zelf ten huwelijk gevraagd? En hoe bereid je jonge kindjes (en jezelf) voor op zo’n bijzondere gebeurtenis.

ER is één ding dat ik al heel lang zeker weet…

Ken je dat? Dat je iets heel erg graag wilt maar je helaas niet zoveel te zeggen hebt over het hoe en wanneer? Al sinds mijn 18^e plan ik bruiloften, heb ik gewerkt als weddingplanner en ben ik op menig bruiloft als ceremoniemeester opgetreden. Ik heb veel bruiloften gezien. Van groot, groter, grootst.. tot heel intiem en klein. Meerdere dagen of slechts een avond. Alle opties heb ik mogen ervaren. Maar dan wel de trouwerij van een ander. Niet die van mezelf. Trouwen staat al jaren lang bovenaan mijn lijstje. Dat ik wil trouwen is één ding wat ik al heel lang zeker weet.

Alleen, trouwen doe je niet alleen. Je hebt toch echt iemand nodig waar je van houdt enzo, met wie je je leven wilt delen. En meer van dat. En dan ook nog eens iemand die je daadwerkelijk ten huwelijk vraagt.

in voor en tegenspoed

Al jaren zeur ik aan Ronald zijn hoofd. Nou ja beter gezegd, krijgt hij niet zulke stille hints naar zijn hoofd geslingerd. Dat hij wil trouwen, heeft hij altijd gezegd maar wel wanneer ook hij daar klaar voor is. Logisch ook.
Toen ik Ronald leerde kennen, wilde hij zich niet gelijk binden. Samenwonen? Daar moest hij even over nadenken. Kinderen? Jeetje.

Deze maand zijn we 9,5 jaar samen, 2 koophuizen en 2 kinderen verder. De aanhouder wint. Dat we samen veel hebben meegemaakt is duidelijk. We delen lief en leed samen en hebben eigenlijk ook zonder de officiële papieren daarvoor nodig te hebben “in voor en tegenspoed”.

Heb je dan echt een huwelijk nodig om samen gelukkig te zijn? Nee, zeker niet! Onze basis is goed. Ik zie ons voorgenomen huwelijk als de kroon op onze relatie. 

Komt er dan toch een huwelijk?

Voorgenomen huwelijk? Ja! Ja is wat ik zei toen hij mij na bijna 9 jaar samen ten huwelijk vroeg. Of eigenlijk piepte, want ik kreeg het mijn strot niet uit van blijdschap.
Aan dat aanzoek is behoorlijk wat vooraf gegaan heb ik achteraf begrepen. Blijkbaar ben ik ondanks dat ik heel graag wil trouwen, toch niet zo gemakkelijk ten huwelijk te vragen.

Ik dacht dat je er geen zin in zou hebben, dus we gaan wel wat anders doen”.

Eerder dat jaar gingen we samen naar Nick en Simon in het Paard. Dat was in ieder geval de bedoeling. Ronald regelde met het management van Nick en Simon dat onze familie en vrienden aanwezig mochten zijn, de kinderen het podium op zouden komen tijdens een nummer dat veel betekenis voor mij heeft en hij mij daar te midden van iedereen ten huwelijk zou vragen. Smelt.

Totdat ik een week van te voren doodleuk zei: “Oh ja Ro, die kaartjes voor Nick en Simon, die heb ik verkocht. Ik dacht dat je er geen zin in zou hebben, dus we gaan wel wat anders doen”.

En zo volgden meer momenten dat hij het wel wilde doen, maar het er niet van kwam. Helaas werd ik kort daarna ziek en hadden we de periode die volgde wel iets anders aan ons hoofd. Toch? Hoe het dan uiteindelijk toch tot een aanzoek kwam dat vertel ik je in mijn volgende blog!

Liefs, Yasmin