Vier het gewone leven

December. Dé maand van het jaar die over het algemeen gezien wordt als (drukke) feestmaand. We vieren wat af. Met cadeautjes, lichtjes en nog meer hysterie. Het is opvallend hoe druk onze kinderen zijn, maar knipperende gekleurde lichtjes in de kerstboom vinden we ‘oh zo gezellig’. We gaan van spanning over de man in de zak in het Sinterklaasjounaal, een versierde kerstboom (die al weken eerder stond dan voorgaande jaren) naar een knallend uiteinde op oudjaarsdag (alleen niet letterlijk dit jaar). Het is een beetje veel. Een beetje veel in een maand. We kopen massaal cadeautjes, eten meer dan goed voor ons is en plannen meer goede voornemens dan we eigenlijk kunnen onthouden. Oftewel: we vieren wat af. Want zo doe je dat, in december. Lekker allemaal over één kam geschoren maar ik durf te wedden dat iedereen er iets in herkent. Is dat waar het om draait? Is dat, anno 2020, dé feestmaand van het jaar? 

Het wordt in ieder geval een jaar om nooit meer te vergeten. That’s for sure. En daarmee zal deze feestmaand er ook een worden om nooit te vergeten. Waar ik voor het eerst in jaren niet in de sneeuw zal staan tijdens de feestdagen, wordt het ook geen kerst met grote familiegelegenheden (die we normaal missen omdat we vanuit Oostenrijk niet ‘even’ kunnen aanhaken). Vind ik het jammer? Ja. Vind ik het erg? Nee. Ik hoop maar dat iedereen z’n verantwoordelijkheid pakt. Ik hoop maar dat we ons verstandig gedragen. Jij, ik, wij. Met de cadeautjes die we kopen, met dat wat we in ons mond stoppen (hallo immuunsysteem) en dat met wat we doen. Of misschien juist wel met dat wat we niet doen.

Soms doet het pijn

Mijn aandacht gaat laatste dagen vooral uit naar degene die de regie minder in handen hebben. Ik kan – ook zonder grote familiegelegenheden – er met mijn eigen gezin fijne, knusse feestdagen van maken, met alle RIVM-maatregelen in achtneming. Met enkele aanpassingen (in vergelijking tot voorgaande jaren) heb ik nog steeds de regie over mijn eigen feestmaand.

Maar ik weet ook dat er zoveel mensen zijn die alleen zullen zijn. Dat er families niet samen zullen zijn en dat het pijn doet. Pijn met een hoofdletter P; een gevoel welke nooit wenselijk is en die misschien juist wel in deze tijd van het jaar – na een periode waarin van sommigen het uiterste is gevraagd – extra voelbaar is. Pijn die het vieren in de weg staat.

Er zullen ook mensen zijn die weten dat deze kerst misschien hun laatste kerst is. Ik hoop zo, dat zij het leven kunnen vieren met hun dierbaren en kunnen genieten in het moment. Dat ze vieren wat ze vieren kunnen. Met mijn kerstkaartenactie (in deze blog lees je daar meer over) voor de Alpe d’HuZes (en daarmee KWF Kankerbestrijding) probeer ik mijn steentje bij te dragen. Te doen wat ik kan doen voor deze kwetsbaren groep mensen. Mijn doel is om zoveel mogelijk geld op te halen voor onderzoek naar kanker en zoveel mogelijk lieve berichten en wensen te laten versturen. Ik hoop wat extra liefde te kunnen verspreiden waardoor het vieren meer vieren kan worden.

Vier wat je vieren kan

Vieren. Het is zoveel meer dan enkel het nieuwe thema van deze maand. Het gaat verder dan taart, slingers en en feestje. Het is iets wat je naar mijn mening altijd moet doen: vier wat je vieren kan. Groot en klein. Klein en groot. Geniet van de successen en deel ze. Sta stil bij je geluksmomenten, voel ze en koester ze. Vaak vieren we enkel de grotere gebeurtenissen: het behalen van een diploma, een verjaardag, een nieuwe baan of een nieuw huis. Heel belangrijk, maar er is meer. Als ons (ik ga nog even door met over een kam scheren) iets is opgevallen dit jaar, is dat juist die kleine dingen er meer toe doen dan we soms verwachten. Beetje jammer dat ze soms zo lastig op te merken zijn. Of eigenlijk; dat we ons er bewust van zijn.

Lees ook: De strijd om een goede vriendin te kunnen zijn

Ik kan me er zelfs soms heel boos om maken: waarom lukt het me niet om meer en meer de eenvoudige, kleine dingen te zien, me er bewust van te zijn en er dankbaar voor te zijn? Ik ben dankbaar, dat zeker. Maar voel ik dat zo, krachtig en altijd van binnenuit? Voor de kleine dingen die me soms in de rush van de dag voorbij gaan? Nee, niet zoals ik zou willen. Ik zou dat veel vaker willen voelen. Dat je kan vieren dat de zon schijnt. Je je bewust bent van dat warme kopje thee als de kinderen naar school zijn. Dat je dankbaar bent dat je in de mogelijkheid bent om een voedzaam gerecht op tafel te schotelen voor je gezin. Er is veel om dankbaar voor te zijn. Het is er wel, ik zie het soms alleen even niet.

Het gewone leven is zo gewoon nog niet

En ik weet: we kunnen ook niet altijd ultra alert zijn op de kleine geluksmomenten van het leven, maar ik ben eeuwig op zoek naar de juiste balans. Ik denk, of nee ik hoop, dat we dit allemaal van tijd tot tijd herkennen. Onlangs wees mijn tante mij op een uitspraak van mijn opa die is blijven hangen in mijn gedachten. Het is een uitspraak die zó van toepassing is op afgelopen jaar en op mijn levensfase. “In het gewone verbergt zich het schone.” Ik ben mij gaan beseffen dat de gewone alledaagse dingen me vaak het grootste geluk brengen. Simpelweg het Sinterklaarjournaal kijken met aan elke zijde een kind. Een kind van mij, keer twee. Twee warme lichamen die steeds meer tegen mij aan leunen. Ik haal diep adem en voel mij trots. Zo simpel kan geluk zijn. Ik ren er soms alleen iets te hard aan voorbij. Maar bewustwording is één. Ik kan dit.

De gewone alledaagse dingen zijn genoeg. Méér cadeautjes, méér kerstlichtjes; het maakt niet uit. Wanneer alles gewoon normaal gaat, rol ik het lekkerste – het gelukkigste – door. Afgelopen jaar is mij duidelijk geworden dat de gewone alledaagse dingen voor mij een piek kunnen zijn. Ik moet ze alleen even wat vaker opmerken. Nieuw voornemen. Niet voor 2021, maar een voornemen voor nu. Per direct. Het gaat elke dag wat beter. Er zijn elke dag nieuwe kleine geluksmomenten waar ik mij bewust voor ben en mij oprecht dankbaar voor kan voelen. En als ik het kan, kan jij het ook. Vier je met mij mee?

Let’s get the party started

Laten we vieren wat je ziet. Begin klein, voor een groots effect. We kunnen dit samen. Het leven vieren.

Geniet van deze feestmaand. Beleef met volle aandacht en liefde de momenten die je wèl kunt vieren. Geef je geliefden een extra knuffel (indien buiten je gezin op afstand), stuur een kaartje naar iemand die het nodig heeft en neem de rust om even op te merken wat je wel hebt. Als je houdt van wat je hebt, heb je meer dan je nodig hebt. 

Liefs, Marjolijn

Heb je deze verhalen al gelezen?

Op bezoek bij Spider City: een klimbelevenis voor stoere avonturiers

Op het terrein van Attractiepark Rotterdam staat na lang wachten eindelijk iets te gebeuren. Sociale onderneming Fun Forest, bekend van de vier outdoor klimbossen in Nederland, heeft hier eind april haar eerste indooravontuur geopend: Spider City. Met behulp van speciale handschoenen met klittenband en een veelzijdig zekeringssysteem, klim, zweef en vlieg je als een spin…

door MOMSPIRATION 31 mei 202331 mei 2023

De grote overgang: Mama moet nog even wennen aan de basisschool

De tijd vliegt voorbij en voordat je het weet, is het moment daar: je kind gaat voor het eerst naar de basisschool. Zo ook de oudste zoon van Leonie. En dat deze overgang een mix van emoties zou oproepen, van trots en opwinding tot zorgen en onzekerheid, daar moest Leonie meer aan wennen dan haar…

door Leonie Jessica 24 mei 202324 mei 2023

Samen met je kind naar de leukste speelplekken in de natuur, met lekkere koffie!

Dat is Vandaag niet thuis! Speelplekken, natuur én goede koffie. Want wat begon als goed idee tijdens de eerste lockdown, is inmiddels uitgegroeid tot een website vol fantastische hotspot, een Instagram account met (bijna) 20.000 volgers én nu is er ook een boek! Op 10 mei lanceerden deze twee vriendinnen, prachtige vrouwen en meidenmama’s hun…

door MOMSPIRATION 12 mei 202312 mei 2023