Dank u, Sinterklaasje

De uitgerekende datum van mijn eerste dochter was 19 december. Heel de zwangerschap was ik daar toch wat benauwd over. Want dat was wel erg dicht bij mijn favoriete feestdagen: Kerst! Het zou toch niet waar zijn? Begrijp me niet verkeerd, uiteindelijk gaat het natuurlijk helemaal niet over die datum, maar toch leek een kerstkindje me verre van ideaal. Ik zag mezelf al kinderfeestjes houden tussen de kerstversiering. Totaal geen rekening houdend met het feit dat die kleine een nog ongelukkigere datum uit zou kunnen kiezen…

Maar dat deed ze! Onze lieve Harper besloot namelijk om op 5 december ter wereld te komen. Stiekem moest ik er keihard om lachen. Zo had ik gehoopt dat ze geen Kerstkindje zou worden, en nu kreeg ik het nog erger voor mijn kiezen. Eigen schuld, dikke bult.

Hallo SINTERKLAAS

De eerste jaren was het natuurlijk nog geen enkel probleem. Ze had geen benul van Sinterklaas dus we gingen gezellig naar de intocht en ze kreeg wat kleine schoencadeautjes. In onze familie en vriendengroep waren nog geen andere kindjes aanwezig dus iedereen vond het helemaal prima om op 5 december langs te komen. Geen pakjesavond met pepernoten maar gewoon verjaardagstaart met cadeautjes.

Echter werd dit jaar al snel duidelijk dat het overslaan van Sinterklaas niet meer een optie zou zijn. Daar was ze ondertussen veel te slim voor geworden en ook op de opvang zou er volop aandacht aan worden besteed. Gelukkig was daar nog wel een ding waar we goed gebruik van konden maken: Harper heeft nog geen benul van data of maanden.

Op school begint ze sowieso pas in januari vanwege de feestdagen. dus ook het feit dat ze niet gelijk doorstroomt valt voor haar niet op. Daar hadden we haar al voorbereid. Dus hoppa, we verplaatsen gewoon de handel!

Opa en oma’s, vrienden en overige familie werd opgetrommeld in het weekend van Halloween. Natuurlijk zitten we nog lekker in de Corona-vibe dus dat betekende drie dagen feest. Harper vond het geweldig. Ze danste in haar feestjurk door de straat en iedereen die ze tegenkwam kreeg te horen dat ze vier was en als we een verbaasde blik kregen van een onwetende buurman legde we in het Engels ‘het probleem’ uit.

Uitgeput en een beetje opgelucht stortte ik op zondagavond op de bank. Er kon een vinkje achter Harpers vierde verjaardag!

Bijna goed

Ok, ok, ik zou liegen als ik doe alsof dit hele verhaal zonder problemen is verlopen. Zo zaten we een paar dagen na haar feestje samen in de auto: “Mam, juf zegt dat ik geen vier ben“. Enigszins verbaasd vroeg ik verder, we hadden immers haar juffen ingelicht. Wat bleek? Een juf van een andere groep vond het nodig om haar uit te gaan leggen dat ze dan misschien wel haar feestje had gevierd, maar nog steeds drie jaar was. Van binnen vervloekte ik de juf. Waarom ging ze in hemelsnaam deze discussie aan? Maar ik probeerde rustig te blijven. “Zeg de volgende keer maar gewoon tegen juf dat papa en mama zeggen dat je vier bent, schatje”. Dat was gelukkig genoeg om haar gerust te stellen. En zo waren er nog wel wat meer confrontaties waar we handig omheen moesten manoeuvreren. Maar toch vind ik het nog steeds de beste keuze ooit!

Ondertussen heeft Sinterklaas de volledige aandacht van mijn dochter gekregen en is haar verjaardag voor haar al weer maanden geleden. Zo fijn om nu volledig daar op te kunnen focussen. En volgend jaar…. tsja, dat zien we dan wel weer!

Liefs, Maaike

Lees ook: Een feestje voor mijn kind? Ik fix het.