Thuiskomen bij jezelf: 8 praktische tips

Al eerder heb ik een boekje open gedaan en gedeeld dat ik een kei ben in doorgaan tot het gaatje. Mijn sneltrein dendert regelmatig door, door, door en wordt enorm gevoed door de rush van de dag. Door de hoge snelheid wil ik nogal eens het een en ander missen of aan voorbijgaan. Er is van alles te doen wat nú moet (en dat moet perfect) en niet tot morgen kan wachten. Zorgen (voor anderen) staat met stip op nummer één waarbij ik soms vergeet dat ik zelf ook een persoon ben (en geen robot). Het is – denk ik – moeders eigen dat we alle ballen willen hooghouden. We willen het graag doen en we willen het graag goed doen. Ook als de sneltrein vaart zou minderen, blijft het een druk bestaan met jonge kinderen. Maar binnen alle drukte, hoe kunnen we rust ervaren?

De rust ervaren zonder tijd alleen door te kunnen brengen, is is niet iets wat mij vanzelfsprekend af gaat. Ik moet er moeite voor doen. Ik probeer er een nieuw patroon van te maken; een gewoonte. Uiteindelijk gaat het me dan minder moeite kosten en wordt het onderdeel van mij, van wie ik ben. En eerlijk: het lijkt me heerlijk. Want met twee stuiterballen van 8 en 2 jaar oud, is het tussen 6.00 en 20.00h altijd busy busy hier.

8 tips voor meer rust in een hectisch leven

Maar juist op die dagen is het zo, zó belangrijk om de stilte in de storm te kunnen ervaren. Ik ben soms nog zoekende, sowieso nog lerende, maar deel met heel veel liefde mijn tips. Geen wetenschappelijke onderbouwing maar dingen die voor mij goed werken om overeind te blijven staan. Soms inkoppertjes, maar zolang het nog geen doorgeroest patroon is, heeft het (mijn) aandacht nodig. Mijn tips voor meer rust in een hectisch leven:

1. dankbaarheden opschrijven

Ik ben van nature niet zo’n rasoptimist. Ik moet de roze bril soms echt even bewust opzetten. “Tel je zegeningen”, zou mijn vader zeggen. En dat doe ik. Elke avond (althans, dat probeer ik). Ik schrijf 5 dingen op die fijn, leuk of mooi waren. Soms zó klein, soms wat groter. Het helpt me om te kijken naar wat goed gaat. Want ook al was ik enkel bezig met achter de kinderen aanlopen, er is altijd iets wat goed is gegaan. Het opmerken is de kunst.

2. ontspanningsoefeningen

Voelen; ik ben er niet zo goed in. Ik dender graag door afgestemd op wat er in mijn hoofd gebeurt. Signalen van mijn lichaam? Ik vind ze lastig om op te merken. Mijn hoofd staat graag aan en neemt graag het voortouw. Tijdens de periode dat ik niet zo lekker in mijn vel zat zo’n anderhalf jaar geleden, kwam ik tot het besef dat mijn lichaam heel veel te vertellen had. Ik voel heel veel, ik moet er alleen wel voor open staan. Het begint met mijn lichaam te ontladen en een ontspanningsoefening helpt mij hier enorm bij. Ik probeer het standaard voor het slapen te doen maar zou het graag wat vaker overdag willen inzetten om meer te ervaren wat het dan met me doet. Mijn favoriete apps om mee te ontspannen zijn Meditation Moments en House of Deeprelax.

3. een boek lezen

It is that sample. Waarom alleen lezen op vakantie? Door ook thuis te lezen ervaar ik bijna dagelijks een vakantiegevoel. Ik moet mij er altijd wel even aan herinneren dat een zelfhulp-boek voor persoonlijke ontwikkeling of een boek over het ouderschap niet de beste kost is voor het slapengaan. Ik ontspan meer van een goed verhaal waar ik mij volledig in kan laten opgaan.

4. ademhalen

Na een (te) lange vergadering, gekibbel van de kinderen of wanneer ik voor de tigste keer met ‘mama, mama, mama’ wordt geroepen voor iets wat niet nodig is. Drie keer diep ademhalen to the rescue. Door je neus in, door je mond uit en van je buik een ballon maken. Essentiële rustmomenten, want gedurende de dag zit mijn ademhaling skyhigh en lijkt deze steeds korter te worden. Drie minuten voor mijzelf, soms te midden van een ellende aan geluid, legosteentjes of juf Roos door de speakers. Mezelf afsluiten is iets wat ik me heb aangeleerd: me, mijn ademhaling en ik in een bubbel.

5. vertragen, rustig en zacht praten

Laten we zeggen dat mijn jongens zeer snel en bewegelijk zijn. Hoe harder je praat, hoe beter. Er wordt gestampt (gelopen), er wordt gegild (hoe spannender) en er wordt geroepen (survival of the fittest). En eerlijk is eerlijk: ik word er kriegelig van (en niet zo’n beetje ook). Ik houd van rust, zachtheid en een kalme sfeer; het tegenovergestelde van wat mijn jongens zijn (en toch houd ik van ze). Wanneer ik iets anders wil dan zinloos vragen of het anders kan, hen attenderen op hun geluidsniveau of continu waarschuwen, ga ik zelf doen wat ik wil dat zij ook gaan doen. Alleen ga ik dan door tot het andere uitstrekte en extra zachtjes praten. Mijn bewegingen heel rustig maken en vertragen. Heel relax reageren. Slow, slow, slow. Ze gaan er in mee, spiegelen mijn gedrag waardoor het uiteindelijk (even) rustiger is. En dan heel snel naar buiten. Boys will be boys.

6. telefoon aan de kant

Ik kan er heel veel over schrijven (dat deed ik al hier) maar telefoon uit (of niet in zicht en niet hoorbaar) geeft gewoon rust. Voor mij, voor mijn kinderen. Leven in het moment to the max en de huistelefoon blijft beschikbaar voor noodgevallen. Veel minder prikkels en minder invloeden; love it. Terwijl ik dit typ denk ik alleen maar: ik zou het vaker moeten doen. Je kunt je dus afvragen voor wie deze tips (ook) bedoeld zijn…

7. slapen

Inkopper. En misschien zelfs wel flauw. Maar slaaptekort is rovend; ik weet er alles van. Na een goede, lange nacht is er sowieso meer rust. In je hoofd en in je lijf. Het lijkt soms onmogelijk om vroeg te slapen, maar het is mijn beste medicijn. Door de ervaring wat veel slapen met mij doet, vind ik het heerlijk om rond 21.00 uur het licht uit te doen. Geen lange telefoongesprekken met vriendinnen, geen series op Netflix en geen uitgebreide sportsessie (ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dit laatste punt zou missen). Je moet er misschien wat voor opgeven maar je krijgt het dubbel en dwars terug.

8. wandelen

Een onderdeel waarvan ik wéét dat ik het vaker moet doen. Het leek een tijd een nieuwe gewoonte worden, totdat de Alpe d’HuZes werd afgeblazen en de coronacrisis de overhand nam. Wandelen (het liefst in de natuur) maakt me rustig. Ik kan het niet precies uitleggen: het is een gevoel. En belangrijke side note: tijdens de wandeling geen podcast of muziek luisteren en niet telefoneren. De frisse lucht inademen, om je heen kijken. Kijken naar de natuur en de natuur beleven, zoals kinderen dat doen. Dikke note to self.

Tijd voor jezelf is niet altijd tijd alleen

Lang, lang heb ik gedacht dat ontspannen alleen mogelijk is op momenten dat ik tijd voor mezelf had. Tijd voor mezelf betekende dan ook per direct tijd alleen. Zonder kinderen, zonder afspraken. Het is echter zo dat ik veel alleen thuis ben met de kinderen en daarnaast vind dat mijn kinderen genoeg naar de opvang gaan (mijn werkdagen) waardoor ik niet nog extra oppas wil regelen (hallo schuldgevoel).
Mijn tante attendeerde mij op het feit dat ik rust zou krijgen als ik zou stoppen met zoeken naar tijd alleen. Je kunt de kinderen niet wegdenken (dat zouden we ook niet willen). Momenten voor jezelf zijn belangrijk, maar streef naar momenten van rust met de kinderen, direct en/of indirect. Ze kunnen deelnemen aan het rustmoment of op dat momenten even alleen rommelen (en dat het dan een enorme bende wordt, accepteren we en nemen we voor lief).

Een aantal kleine momenten van rust op een dag doen méér dan een paar uur me-time (alleen) per week. We weten het, we willen het, we moeten het alleen nog even doen (en dat kunnen wij). Het lijkt me heerlijk, thuiskomen bij jezelf. Met een kopje thee en een koekje. Uiteraard.

Liefs, Marjolijn

Lees ook: ‘Dag social media, hallo (gouden) geluksmomentjes’

De uitgelichte afbeelding is gemaakt door Photosessions by Shirley Schreuder.