Het is gewoon seks, toch?

¨Maar mama, hoe kan dat dan?¨ Een zwangerschapsaankondiging van bekenden. Wij blij, de kinderen blij. We hebben elkaar al een paar keer vertwijfeld aangekeken, mijn man en ik. Steeds lag het op het puntje van mijn tong er uitleg over te geven, maar ik slikte op het laatste moment mijn woorden in. Praten over seks met mijn kinderen? Wonderlijk vind ik, hoe ik als doula, zo terughoudend ben in het vertellen over de conceptie. Op welk moment leg je dit uit aan je kroost en hoe? Mijn wens is het hen te vertellen op een fijne ontspannen manier, maar in gedachten ben ik net juf Ank die met opeengeklemde kaken over een orgasme praat.

De kinderen zijn nu vijf en drie. Is het niet te vroeg daar over te praten? Van mijn basisschoolvriendin drs. Nynke Nijman, die relatietherapeut en seksuoloog is en vorig jaar het boek ‘De relatie APK’ uitbracht, leerde ik vooral er gewoon over te vertellen. Maar bij het idee dat ik met mijn kinderen ga praten over seks krijg ik toch een soort kortsluiting.

Mijn wens is het hen te vertellen op een fijne ontspannen manier, maar in gedachten ben ik net juf Ank die met opeengeklemde kaken over een orgasme praat.

Het is toch heel gewoon?

Een paar maanden geleden moest ik voor het slapen gaan een stuk uit de paardenencyclopedie voorlezen. Dat boek heeft 284 bladzijden. Welke pagina kozen ze uit? Je raadt het al: die over het voortplanten. Het is de natuur, het hoort er bij. Toch voelde ik mij ongemakkelijk, waar ik zelf versteld van stond.

Het is niet zo, dat de jongens er niet goed mee om zouden kunnen gaan. Heel eerlijk, het is meer dat ik er zelf te preuts voor ben. Het is gewoon seks. We kunnen toch gewoon praten over seks? Ik weet het. Heel gewoon, doodgewoon, iedereen doet het blablabla. Maar wat als zij weten, ik bedoel, hoe zou het zijn als zij zich realiseren dat wij het doen, als ouders? Geen kind die dat wil weten toch?

Grappig en interessant

Toen ik zelf nog met poppen en barbies speelde, vertelde (ik denk mijn vader en moeder?) mij het verhaal. Eenmaal voorgelicht, telde ik bij alle mensen hun kinderen en dan wist ik hoe vaak ze het gedaan hadden. Ik vond het vooral grappig en interessant. Als ik dan een hele stevige man zag en een dunne vrouw, dacht ik, poeh dat zal wel zwaar geweest zijn voor haar. Ach, als kind ben je waarschijnlijk met hele andere dingen bezig en neem je het gewoon zoals het verteld wordt. Juist daarom vind ik het belangrijk dit goed te doen en hen niet te smaden met mijn eigen ongemakkelijkheid.

Als ik dan een hele stevige man zag en een dunne vrouw, dacht ik, poeh dat zal wel zwaar geweest zijn voor haar.

Mijn moeder zei wel geregeld dat mijn lichaam een heel kostbaar geschenk was, een soort tempel, dat geef je niet zomaar weg. En doe nooit iets tegen je zin in, dat zei ze ook nog. Wat ik precies allemaal ga zeggen, ik ben er nog niet helemaal uit. Ik denk dat ik Nynke nog maar eens om serieuze tips moet vragen. Liever vertel ik het de kinderen persoonlijk, voor ze het op school horen, dat dan weer wel.

Seksuele voorlichting geven, deed jij dit gewoon? En hoe? Herken je de ongemakkelijkheid of ben ik hier de enige?

Liefs, Debbie