Ik dacht dat ik druk was. Toen kreeg ik een baby.

Mama van een baby, een drukke baan in het ziekenhuis. Milou vliegt sommige dagen als een supermama door de dag. Want wie alle ballen wil hoog houden, heeft het er maar druk mee. De automatisch piloot aan en gaan. En tussendoor nog even ademhalen. Het valt allemaal niet. De beste remedie volgens Milou? Chocola, wijn en van tijd tot tijd loslaten.

Aan en gaan

6.00 uur Mijn apple watch, welke fungeert als wekker, brandt inmiddels mega fel en zingt een vrolijk deuntje. Het is een werkdag. Ik moet eruit. En dat betekent aan en gaan. Mijn halfuur gaat NU in. Op de automatische piloot doe ik mijn make-up, kleed ik mij aan en werk ik een bak havermout naar binnen.

Ondertussen gaan mijn gedachtes alle kanten op: Had ik Benthe haar knuffel konijn nou al in haar rugzak gestopt? En zat de speen eigenlijk wel in zijn bakje? Of heeft ze straks een leeg bakje mee naar de opvang? Zal ze nog genoeg flesvoeding hebben daar? Nog even terug naar boven. Man en kind een kus geven en dan spring ik op de fiets naar het ziekenhuis. Ik stuur och nog even een appje naar manlief. Doe je haar wel haar slofjes aan? Wil je even checken of de neusspray wel in haar tasje zit?

En door

16.15 uur Snel op de fiets terug naar huis. Oké, even mijn vochtpeil aanvullen. En nu het kan nog vijf minuten met de benen omhoog. Is dat stof op de kast? Hè bah, die ramen zien er ook echt niet uit als de zon erop schijnt. Die kruimels in de keuken? Lagen die er vanmorgen ook al?

Melding in de app van de opvang: Benthe slaapt. Zo, wat een cadeautje. Dat geeft mij nu drie kwartier om iets te doen in dit huishouden. Snel de stofzuiger erdoor. De deurbel: Oh ja, de boodschappen. Lang leven bezorging aan huis. Even opruimen dan maar. Kak, de sportkleren zijn nog niet gewassen en vanavond wordt er getennist.

Ik dacht dat ik wist wat moe zijn was

Inmiddels ben ik een halfjaar mama van dochtertje Benthe. Ik dacht dus altijd dat ik het behoorlijk druk had voor haar komst maar inmiddels weet ik wel beter. Ik werk 32 uur als verpleegkundige in het ziekenhuis. Daarnaast ben ik bezig met een onderzoek, waar ik een scriptie voor aan het schrijven ben. Ik probeer (en wil graag) vijf keer in de week te sporten. En dan zijn er ook nog vriendinnen die ik graag goed onderhoudt.

Ik dacht dus dat ik wel wist wat moe zijn was. Ik dacht dus dat ik al die ballen wel goed hoog kon houden. Ik dacht dus dat ik het druk had voor haar komst. Maar nu? Het is puur geluk dat ik in de ochtend twee dezelfde sokken aan heb. Dat er sportkleren gewassen zijn, op de dagen dat er gesport wordt. Een gevulde koelkast en ook tijd om het op te eten. Ik moet wel zeggen dat mijn zwangerschapsdementie ook niet meewerkt. Waarom noemen ze dat eigenlijk zo? want ik ben allang niet zwanger meer. Dat je de trap oploopt en boven denkt, wat ging ik ook alweer doen? Dat je in de supermarkt vergeet op je lijstje te kijken en alsnog met de helft thuiskomt. Vast heel herkenbaar, althans dat hoop ik.

Chocola, wijn en loslaten

Dat het druk is de komende tijd, weet ik zeker. De hele COVID-19 situatie op werk draagt daar zeker niet op positieve wijze aan bij. Mijn hoofd vol en er zijn uren tekort in een dag. Maar ja, prioriteiten stellen ben ik inmiddels wel goed in. Zolang er chocola in de kast ligt, wijn koud staat en iedereen in het gezin gezond is en niet in zijn/haar onderbroek de deur uit hoeft gaat het prima . Loslaten en ik probeer mij er minder om druk te maken. Het wordt vanzelf weer morgen.

Liefs, Milou