Op naar het volgende hoofdstuk

‘Hoera uw dochter wordt bijna 1 jaar!’ ‘Gefeliciteerd alvast met de 1e verjaardag van uw dochter.’ ‘Is uw huis al dreumes proof?’

Alsof we het zelf niet weten, ontvang ik de laatste week erg veel mailtjes en berichten van diverse instanties. Om mij even met de neus op het feit te drukken dat Benthe binnenkort haar eerste verjaardag viert. En of ik dat weet.

Moeder worden doe je niet even

Bijna een jaar geleden begon de reis van het moederschap. Ik dacht dat ik het prima kon, moeder worden. Ik had heel wat boeken verslonden, websites afgestruind en vriendinnen en zussen ondervraagd. Moest helemaal goed komen, dacht ik. Maar sorry dat ik nu diegene ben die jou dit in je oor fluistert; Moeder worden, doe je niet even.

Ik weet nog dat ik in de rolstoel door de verpleegkundige naar de hoofduitgang van het ziekenhuis werd gerold. Dennis lopend voor mij met Benthe in het autostoeltje. ‘Gaan ze ons nu echt zo drie uurtjes na de geboorte de wijde wereld insturen met Benthe?’ ‘Is er niet iets van een test die we eerst even moeten doen?’ Een brok, een slik, ze is nu echt onze verantwoordelijkheid. Niet even wennen, niet even pootje baden maar nee gewoon BAM meteen dat diepe water in springen. Zonder zwemdiploma’s. Vanaf het eerste moment had ik wel heel sterk het gevoel: wij houden ons hoofd wel boven water. Wellicht komt er af en toe een slokje water binnen, maar drijven zullen wij.

Rozengeur en maneschijn. Toch?

En drijven deden we. Watertrappelend tot de laatste seconde hebben we het gered. Nu moet ik wel zeggen dat Benthe vanaf dag 1 heel erg makkelijk (Ja bah het is er zo een, ik weet het) is geweest. Slapeloze nachten hebben wij niet gekend. De eerste weken moesten wij haar wakker maken voor eten en ook dat verdween al snel, want slapende baby’s wakker maken is eigenlijk zoiets als slapende honden: dat doe je niet. Een lachebek, een vrolijke meid. Met haar grote blauwe ogen ontdekt zij nieuwsgierig de wereld om zich heen. Kruipen? Daar doet ze niet aan. Zittend op haar billen schuift zij zich een weg in de rondte. En ligt dat speelgoed nu wel echt een beetje te ver? Joh, dan pak ik wel iets anders. De hele dag aan het kletsen, duidelijk in wat ze wil. Klinkt allemaal als rozengeur en maneschijn niet waar?

Moederschap en vriendschappen

Iets waar ik mij van tevoren niet helemaal op voorbereid had en toch best zwaar vond was de verandering in vriendschappen. Toen ik aankondigde een baby te krijgen vlogen de kreten als ‘ik kom heel veel knuffelen’ en ‘als je ooit een oppas nodig hebt geef je maar een gil’ mij om de oren. Puntje bij paaltje zijn sommige slechts een keer op bezoek geweest, werden de berichtjes van hen steeds minder en voor je het weet begin je te twijfelen over het wel of niet uitnodigen op de 1e verjaardag. Ineens trek je de hele vriendschap in twijfel, want was het dan alleen maar leuk toen ik wel mee kon wijntjes drinken en dronken in de lampen hangen tot vroeg in de ochtend? Ben je als mama ineens geen leuke vriendin meer?

In de afgelopen maanden heb ik ook behoorlijk wat nieuwe meiden leren kennen. Overgehouden aan zwangerschapszwemmen, de kinderopvang. Vrouwen die mij wellicht beter snappen soms omdat ze in hetzelfde schuitje zitten. Waarmee je een speeldate kan plannen, want die meiden spelen zo leuk samen. Die tips hebben waar ik iets aan heb, want nee A. scheutje wijn in de nachtfles is geen oplossing tegen slapeloze nachten.

Even jezelf zijn

Echter de verloren vriendschappen, maakt wel extra dankbaar voor die vriendinnen zonder kinderen die wel zijn gebleven. Want mijn verhalen over vetrollen die zijn blijven hangen en buikkrampjes, jullie kunnen er niks mee. Maar jullie luisteren, zijn er. En daar ben ik jullie dankbaar voor. Jullie zorgen ervoor dat ik mij soms ook weer even gewoon Milou voel. Geen mama, geen medemama, geen collega, maar gewoon. Mijzelf. Milou.

Nu is het tijd om het fotoalbum ‘jouw eerste jaar’ af te maken. (Sorry, Debbie 😉 ) De slingers te bestellen en op zoek te gaan naar het perfecte cadeau voor jouw dag. Jouw eerste verjaardag. De dag die gepaard zal gaan met een traan en een lach. Want wat ben jij leuk en wat zijn wij trots en bovenal; WE FUCKING SURVIVED SCHAT! Maar wat zal ik jouw babytijd missen.

Liefs, Milou

Milou schreef ook: Een veilige plek is alles