Hè gezellig

Twee pubers in je huis. Gezellig! Toch? We vroegen pubermoeders om hun verhalen met ons te delen. Deze keer is het de beurt aan Natasja. Moeder van twee jongens van 13 en 16 jaar.

Afgelopen zomervakantie, dacht ik deze gezellig af te sluiten met een bioscoop bezoek. Zoals we al jaren de vakantie afsloten. Aangezien ik al jaren net zo blij van de nieuwste Disneyfilm werd als de jongens, dacht ik ze blij te maken met de 4D versie van Jungle cruise. Blijkbaar hebben zij ergens besloten dit te ontgroeien.

Mam, dat is saai

Toen ik met het voorstel kwam om deze film te bezoeken, werd mij duidelijk gemaakt dat ze dat toch wel écht een saaie film vonden. Wat restte was een zoektocht door het filmaanbod in de bioscoop. Met twee jongens van 13 en 16 bleek dat een flinke uitdaging. Uiteindelijk werd er een film gevonden die wij alle drie ‘aankonden’ zoals de pubers het omschreven. Ik ben zelf blijven hangen bij de films met een leeftijdskwalificatie tot 12 jaar. Blijkbaar werkt dat bij jongens anders. Hoe meer schieten hoe beter, blijkt de eis. Op zulke momenten mis ik de tijd dat ze nog uitkeken naar de nieuwe Cars of Toystory film.

De film die uiteindelijk goed gekeurd was, hebben we niet in de bioscoop gezien. Op het moment dat de kaartjes besteld moesten worden, deelde de oudste mede ‘geen zin’ te hebben.

Loslaten en meebewegen

Beetje bij beetje laten ze los. In het weekend zijn ze nog moeilijk te bewegen om iets met ons te ondernemen.  En ja, soms is het best fijn om weer meer tijd samen te hebben, zonder de kinderen.  En niet een groot deel van de dag als animatie te fungeren. Inderdaad als we een verjaardag of feestje hebben, trekken we zo de deur dicht, oppas is niet meer gewenst.

Maar met schoon gewassen haartjes op de bank met een bakje chippies en dan gezellig een film kijken met z’n vieren? Dat resulteert tegenwoordig in een lange zoektocht langs Netflix, Videoland en Disney+ om dan te eindigen met “Nou doe die maar dan”. Vervolgens roept de jongste puber, na een half uur ; “ik ben moe, ik ga naar bed” Net op het moment dat ik dacht; hè gezellig even met z’n vieren. Op de dagen dat het juist wel slim is om op tijd te gaan slapen, zijn ze met geen 10 paarden naar bed te krijgen, ik snap er niks van.

Lees ook: Zomaar een (maan)dag van een pubermoeder…

Meer puberverhalen lezen? Je vindt ze hier.

Soms mis ik ze wel

Zou ik terug willen naar de tijd dat ze kleiner waren? Nee, dat nou ook weer niet. Maar toch mis ik ze soms, terwijl ze nog thuis wonen. De sporen door het huis bewijzen dat. De afwas, tassen, lampen die aan staan, opladers die verdwijnen en overal sokken. Een aantal jaren geleden riep ik wel eens: “Die navelstreng groeit bij mij gewoon weer terug.”

Loslaten is lastig en wat het nog lastiger maakt; loslaten is gewoon niet gezellig. Dan zoeken we maar naar gezellige momenten, worden de uitstapjes anders en trekken we ze niet aan hun haren mee naar visites of bioscopen waar ze geen zin in hebben. Wel genieten we van een avond lekker eten in een restaurant of gaan ze mee naar het theater.

Maar soms is dat even wennen, dat het al bijna volwassen mensen zijn. Het blijft toch je kind, niet waar?  

Liefs, Natasja