Aan tafel!

“Schatjes… ETEN!!!” Leonie staat onderaan de trap te roepen. Het eten is nog niet klaar hoor, maar de gemiddelde opkomsttijd voor het avondeten is 10 minuten. Dus roept ze wat eerder, in de hoop dat iedereen straks aan tafel zit. Het avondeten is een moment van samenkomen met het hele gezin om de dag door te spreken en verhalen en avonturen met elkaar uit te wisselen. Althans, zo dacht Leonie dat het zou zijn toen ze mama werd. Elf jaar en drie kinderen verder weet Leonie dat de realiteit anders is en herkenbaar voor iedere ouder.

“Mama, wat eten we?”

Het grappige is dat de eettafel eigenlijk de fijnste plek in huis is. We hebben een heerlijk hoekje in huis waar de eettafel staat en een bankje en 4 stoelen er omheen. We hebben daar veel ruimte en je zit er knus en gezellig. Nee, wáár dit tafereel zich elke dag weer afspeelt daar is niets mis mee. Om een uur of vier klinkt standaard dit zinnetje in mijn oor. ‘Mama, wat eten we?’ Drie paar oren staan gespitst om het antwoord te horen. Maar eigenlijk maakt het niet zo veel uit wat ik zeg. Of we nou macaroni, bloemkool, spinazie, hussen-met-je-neus-ertussen of spring-op-tafel-kijk-uit-t-raam eten. Met drie kinderen is er altijd wel iemand die het niet lust. Dus bereid ik me voor op de zucht en de kreun en de ‘getver, jakkes en alwéér?!

Bingo!

Het bereiden van het avondeten kost me meestal een half uurtje. In de tussentijd dek ik de tafel. De kinderen hebben schermtijd. Ik roep dus ruim van tevoren, er rekening mee houdend dat er nog ‘potjes’ afgemaakt moeten worden. We gaan met z’n vieren aan tafel. Huh vier, jullie zijn toch met vijf? Ja, dat klopt, maar Nils is naar honkbal dus die eet van te voren een broodje en later nog wat warms. De handjes worden gewassen en dan kunnen we aan tafel om lekker te eten. Ondertussen praten we over hoe de schooldag van de kinderen is geweest en wat wij hebben meegemaakt. Hahaha Echt niet! In plaats daarvan zeggen we dit. Oh, let op! Dit is het moment dat je de bingokaart erbij pakt (deze vind je onderaan de blog). Bij elke zin die jij ook zegt zet je een kruisje. Heb je een rijtje vol? BINGO.

Wat papa en mama zeggen

Blijf eens zitten, nee andersom, doe je voeten maar onder je stoel. Gebruik je bestek, pak maar even een doekje, ja ho maar met die mayo! Het is niet vies, je kunt dit gewoon eten, nee we maken geen helftje. Fleur, wat doe je onder de tafel? Laat de poes maar lopen. Heeft iemand de poes eten gegeven? Nee niet nu. Oh schatje toch, stoot je nou je hoofd? Je moet ook niet onder de tafel gaan zitten. Nou kom maar, kusje? Ga maar weer zitten en lekker eten. Eet je met je mondje dicht? Ja goedzo, kleine hapjes. Oeps, geeft niet, mama maakt het wel schoon. Had je niet voor het eten kunnen plassen? Nou, ga maar gauw.
Houd je voeten bij je. Gebruik je vork. Nee, we hebben geen toetje. Eet je groenten in elk geval even op. Als je toch water pakt, misschien wil je dan ook wat voor je zusje inschenken.
Wie ruimt de tafel af deze week? We doen het wel even samen. Als de taakjes zijn gedaan kijk je even of je kamer netjes is. Waarom ben jij al van tafel? Maud eet nog.

Wat de kinderen zeggen

Saaaaartje, Saaaaartje waar ben je? Uhg, dit ziet er vies uit. Ik eet de helft. Mag ik de mayo? Ik wil de mayo. Mag ik de mayo? Hallo! Kan iemand mij de mayo geven? Hé Saartje, ahhh poes poes poes (duikt onder tafel). Ik pak wel even wat brokjes. (komt weer omhoog en stoot hoofd tegen de tafel) AUUUUU! (luchtalarm) Whaaaa boehoehoe. Snik snik, ja ik ga weer eten. Oeps mam, ik schoot uit met de mayo. Ik moet plassen. Poepen ook denk ik.

Mama, zij kijkt naar me. Au, je schopt me. Mmm best lekker met dat sausje. Ik eet liever met mijn vingers. Ik zit vol. Hebben we een toetje? Mag ik wat drinken? Water? Waarom geen limonade? Hahaha papa keek gek.

Nils ruimt af deze week. Echt niet, jij bent aan de beurt. Nee hoor, ik was vorige week al. Maud, schiet op, dan kan ik van tafel.

Doe maar iets sterks

Na het eten vliegt iedereen van tafel. De meiden doen keurig hun taakjes. Ramon haalt Nils op van honkbal. En ik stel mezelf hardop de vraag of ik wat te drinken wil. En geef mezelf ook hardop antwoord; iets sterks lijkt me lekker. Het wordt toch een kopje thee. Ik ga nog even aan tafel zitten en geniet van de stilte aan tafel. De rust in mijn favoriete hoekje van het huis. Mét die prachtig mooie lamp die hierboven mij staat te shinen. Genietmomentje.

Bingo?

Leuk he? Dat avondeten met kinderen. Nog een paar jaar en dan weet ik volgens mij helemaal niet meer wie wanneer thuis eet en hoe laat. Dan zal ik zeker nog eens terug verlangen naar de tijd dat ik ze vast gespte in de kinderstoel en ze voerde. Heb jij je bingo-kaart vol? Deel hem in je stories op Instagram en tag ons!

Liefs, Leonie