Circle of life

In juni, afgelopen zomer, overleed mijn schoonmoeder op tweeënzestig jarige leeftijd. Een groot verlies voor ons, de familie en andere naasten.

In de week na haar uitvaart zag ik tijdens een pauze wandeling een ooievaar voor mij staan. Ik putte kracht uit die symboliek en maakte een foto. Verrast was ik over dit plotselinge mooie beeld op mijn netvlies. Op dat moment troostte het mij ook. In mijn hoofd kreeg ik de gedachte dat na een overlijden ook weer nieuw leven kan ontstaan.

En ergens ver weg, diep in mijn binnenste, weerklonk de voorzichtige gedachte

De kringloop van ons bestaan. De cirkel van geboren worden en sterven. Ik hoopte dat er binnen korte tijd een kindje mocht groeien in de baarmoeders van vrouwen waarvan ik weet dat zij een diep verlangen bij zich dragen….en ergens ver weg, diep in mijn binnenste, weerklonk de voorzichtige gedachte…misschien toch ook nog eens bij mij.

Later die week, kwam er op een zonovergoten dag een vlinder op mijn voet zitten. Alsof mij een boodschap werd gebracht. Die vlinder bracht mij hoop. Het leek een droom. Uitzicht op iets nieuws. Net als de transformatie van een rups naar een vlinder. Deze mooie insect bleef zeker vijf hele minuten bij mij zitten en vloog pas weg toen ik mijn voet bewoog omdat het begon te kriebelen.

Niet lang daarna gingen wij met onze dierbare vrienden en hun kinderen op vliegvakantie naar Mallorca (wat een heerlijk eiland trouwens, daarover meer in een andere blog). Voor ons een groot avontuur, want wij hadden als gezin nog niet eerder gevlogen. De timing van deze eerste vliegvakantie was achteraf gezien perfect. Dit was wat we heel goed konden gebruiken na maanden vol spanning, verdriet, fragiele hoop, onrust, drukte en onzekerheid. Echt even helemaal weg, in een andere wereld zijn en genieten van elkaar. De jongens onbezorgd, bruin en blij zien, was zo helend.

Tijdens deze vakantie gingen we als stellen ook op date. Als vrienden konden we een avondje op elkaars kinderen passen. Geniaal! Ik zou het, waar het kan, iedereen aanbevelen. Jezelf mooi aankleden, je man diep in de ogen kijken, hand in hand lopen en je helemaal onderdompelen in de zwoele vakantiesferen. Bijzonder en romantisch om in het buitenland samen over een boulevard te wandelen.

Na een aangenaam stukje lopen kwamen we uit bij een tapas restaurant ergens achteraf. Hier toosten we met een wijntje op het leven en onze liefde. We hadden goede gesprekken over allerlei onderwerpen. Zo ook over onze gezinssamenstelling. Waren we op dit moment in ons leven toe aan een derde kindje? Dit onderwerp was al regelmatig terug gekomen in onze conversaties….Waarbij Zef altijd een overduidelijke ja voelde en ik toch een slag om de arm hield. In mijn hart, hoofd en huis meer dan genoeg ruimte en liefde voor nog een kind, maar ik vond het hele avontuur nog een keer aan gaan ook enorm spannend.

Zo bewust ben ik mij van de grote rijkdom moeder te mogen zijn van twee gezonde kinderen. We spraken er lang over door. Hielden elkaar vast. Voelden elkaar aan. Laten we ons in dit leven leiden door angst of door liefde…..? Ik koos, met Zef als mijn sterkte, stabiele metgezel, voor het laatste. De liefde overwint, alles.

In de dagen die volgde voelde ik de vlinders in mijn buik. Ook kon ik toegeven dat mijn verlangen nooit weg geweest was. In mijn gebeden, mijn dromen, mijn wensen, durfde ik eindelijk ruimte te geven aan iets wat er heel diep van binnen altijd gezeten had. Het wonder wil dat daar op Mallorca nieuw leven ontstaan is. Toen wij samen volmondig ja zeiden, diende het zich direct aan. Onwijs bijzonder (bij onze eerdere zwangerschappen moesten we veel meer geduld hebben) en iets waar we heel dankbaar voor zijn.

We krijgen een dochter. Begin april mogen we een nieuwe vrouw verwelkomen in de familie. De cirkel is rond. We zien enorm uit naar haar komst en ook onze kinderen leven vol verwachting mee.

Dankbaar en blij zijn wij met de komst van onze baby.
Ook ben ik vol verwondering over de symbolische dingen die ik zag nét voor zij zich nestelde.
Ik ben er echt van overtuigd dat er meer is tussen Hemel en Aarde.

En jij? Herkenbaar? Team, er is meer of mij te zweverig….?

Liefs, Debbie