Milou
Gezellig, thee- en koffieleut, drinkt graag een wijntje, is sportief, zorgzaam.. Dat zullen mijn vriendinnen zeggen als je hen vraagt mij te omschrijven. Ik ben 28 jaar, verpleegkundige i.o. in het ziekenhuis. Ik woon samen met mijn partner Dennis en twee konijnen in een burgerlijke eengezinswoning in Den Haag. Milou is in september 2020 bevallen van een dochter Benthe.
-
Een veilige plek is alles
Of ik mij wil melden op de Spoedeisende hulp voor de overname van een patiënt. Gang uit, lift naar beneden, links, rechts. Mijn telefoon gaat. “Ik wil je vast wat meer informatie geven: Het betreft mogelijk trauma, een baby, is in gezelschap van moeder.” Ik stop eventjes met lopen, de haren op mijn armen staan recht overeind.
-
Op naar het volgende hoofdstuk
Alsof zij het zelf niet weet, ontvang Milou de laatste week mailtjes en berichten van diverse instanties. Om haar even met de neus op het feit te drukken dat Benthe binnenkort haar eerste verjaardag viert.
-
Ik dacht dat ik druk was. Toen kreeg ik een baby.
Mama van een baby, een drukke baan in het ziekenhuis. Milou vliegt sommige dagen als een supermama door de dag. Want wie alle ballen wil hoog houden, heeft het er maar druk mee. De automatisch piloot aan en gaan. En tussendoor nog even ademhalen. Het valt allemaal niet. De beste remedie volgens Milou? Chocola, wijn en van tijd tot tijd loslaten.
-
Maar je moet zelf de slingers ophangen
Is dit nu mijn leven? Had je Milou 10 jaar gelden gezegd, dat zij er nu zo bij zou zitten, dan had zij je uitgelachen. Het 30e verjaardagfeest komt eraan. Een mooi moment om zelf de slingers op te hangen.
-
Mama vraagt zich af: Wat is normaal, baby?
Als kersverse mama vraag je je bij alles af: Is dit normaal voor een baby? De zoekbalk wordt je beste vriend en ineens ben je over van alles onzeker. Milou vertelt je alles over haar gedachten als nieuwe mama en deelt haar vragen met jou.
-
Een brief aan mijn dochter
2020 was een uitzonderlijk jaar in alle opzichten. Het grootste lichtpunt voor Milou was de geboorte van haar dochter. Zij laat Milou alle zorgen en angst van het werken in de frontlinie (op de COVID afdeling) even vergeten.
Meer verhalen voor jou
Een brief aan mijn zusje
-
Dag uniform, hallo baby!
Vrijdag 7 Augustus. De datum die lange tijd nog zo ver weg klonk. Een datum waar veel gedoe over is geweest. Zou ik 27 juli al stoppen in verband met vakantie of werd mijn vakantie teruggenomen door COVID-19 in combinatie met personeelstekort? En ineens is de dag daar: ik ga met zwangerschapsverlof. “Wegens zwangerschapsverlof zal ik mijn mail niet beantwoorden. Voor dringende zaken kunt u contact opnemen met mijn collega’s. Let op: Deze mail wordt niet doorgestuurd.” De afgelopen maanden zijn voor sommige mensen kruipend voorbij gegaan. Thuiswerken, sociaal leven op een extreem laag pitje en de supermarkt als enig uitstapje. Voor mij zijn de afgelopen maanden voorbij gevlogen met 300 km per uur. Lichamelijk was het, meer dan ooit tevoren, een hele heftige periode. Extreem lange dagen, onmenselijke werktemperaturen, weinig tijd voor rust. Zowel mentaal als lichamelijk een behoorlijke belasting. “Trek je het…
Meer verhalen voor jou
Hoera, er is een meisje geboren
Ik ben de volgende op de lijst (?!)
Eindelijk, de babykamer is klaar!
-
Het onvermijdelijke
“Allee ik ben zo fier op u.” “Je gaat als een speer Milou!” “These feet are made for running!” Tot vier jaar geleden stond ik naast mijn werk, in de toen nog financiële wereld, minimaal vier keer in de week op het hockeyveld. Zelf trainen, bedrijfshockey, training geven, wedstrijden spelen, coachen, hockeykampen begeleiden. Mijn stick en bitje lagen standaard klaar in de gang. Alles werd anders Op 2 januari 2016 kwam daar plots heel abrupt een einde aan. Een auto ongeluk op de snelweg zetten mijn hele leven op zijn kop. Twee jaar lang was ik dagelijks in ziekenhuis en revalidatie centrum te vinden, Ooit weer een stap zetten was mijn doel; leren omgaan met mijn beperking het doel van de artsen. Na 2,5 jaar nam ik echter tot ieders verbazing afscheid van mijn rolstoel en niet veel later ook van mijn krukken. De…
-
Er waren eens drie zussen…
Zussen hebben over het algemeen een sterke verbintenis, kunnen elkaar als geen ander troosten, maar ook diep teleurstellen en kwetsen. Een band tussen zussen is er voor altijd: van een geliefde kun je scheiden, van je zus niet. Je deelt voor altijd dezelfde jeugd (ook al is de beleving van die jeugd soms heel anders), dezelfde ouders, dezelfde broertjes, dezelfde familie. Ik kom uit een gezin met vijf kinderen. Twee zussen, twee broertjes. Mijn rol: de middelste. Het verschil tussen de oudste en jongste in ons gezin: acht jaar. Als zussen schelen we maximaal drie jaar. Altijd dikke maatjes? Nee, dat zijn we zeker niet geweest. Het verschil tussen ons was vroeger groot. Verschillende karakters, verschillende kledingstijlen, verschillende interesses, verschillende vrienden. Er zijn periodes geweest dat we elkaar maanden niet spraken, ruzies die ertussen kwamen. Sinds zes jaar is die band echter weer helemaal…
-
Word ik straks een slechte moeder?
Milou neemt ons mee in haar gedachten en deelt haar onzekerheden over issues van het opvoeden die zich nu al - tijdens de zwangerschap - voordoen.
-
De wondere wereld van de babyuitzet
Wie voor het eerst zwanger is, heeft het al snel door; je baby komt met spullen. Of nou ja, je hebt spullen nodig voor je baby. De babyuitzet. Mama-to-be Milou stapte vol goede moed die wondere wereld in. Benieuwd hoe haar dat verging? Lees snel verder.
