De beste herinneringen maak je zo

Tent, luchtbedden en slaapzakken in de auto, achterklep dicht “TUUT TUUT” daar gaan we! We gaan op avontuur. De meiden en ik. Maud (8) en Fleur (6) hebben er bijna een jaar naar uitgekeken. Want na het kampeeravontuur met Nils vorig jaar, die je hier kunt nalezen, wilden de meiden ook een keer met mama kamperen.

Wij gaan op avontuur

Eerlijk gezegd had ik het boeken van een kampeerplek een beetje uitgesteld. Ik wilde heel graag met Maud en Fleur kamperen. Ik gun hen net zo’n herinnering voor het leven als Nils, maar ik zag even niet voor me hoe ik met een 6 -en 8-jarige een tent op ging zetten. En hoe ik de tijd zou invullen. Wat moet ik met ze gaan doen? Wat is leuk en blijft in hun gedachten hangen voor eeuwig? Na de vakantie met z’n vijven was het pretparken-budget ook wel op. Een vriendin vertelde dat ze ging kamperen met haar vriend en 3 meiden op een camping in Garderen, een uur rijden ongeveer. Het idee ontstond om twee nachtjes bij hen op de camping te logeren. Drie weken van tevoren app ik mijn vriendin: “Wij hebben plek 237!” We gaan het gewoon doen. De meisjes kunnen met elkaar spelen en dan zien we het verder wel.

De twee dagen voor we vertrekken verzamel ik spullen in de schuur. Elke keer leg ik er iets bij in de auto. Wederom leen ik campingstoelen. Een elektrische koelbox heb ik aangeschaft in het afgelopen jaar. Wij luxepaarden hebben twee auto’s. Ik besluit met de kleine auto te gaan en dus minimaal in te pakken. De ochtend dat we weggaan. Geef ik de meiden hun schooltas. “Meisjes, hierin moeten twee onderbroeken, twee setjes schone kleding, je bikini, pyjama en je tandenborstel.” We pakken samen in, de tassen zitten vol. Met een knuffelbeer in de ene hand en de tas in de andere hand geven ze papa en broer Nils een kus en stappen opgewonden in de auto.

Op reis met Suzan & Freek

Als we wegrijden ben ik toch een beetje nerveus. Ga ik het redden op de camping met twee kinderen? Kan ik de weg vinden? Heb ik alles mee dat ik nodig heb? Volgens mij kunnen de meiden mijn gedachten lezen. Ze voelen mij haarfijn aan. Dus ik stop met doemdenken en zeg hardop: “Daar gaan we dan! We gaan op avontuur. Hoe tof is dat?!” Maud zit voorin en bedient de muziek. Na een uur Suzan en Freek en Maan. komen we aan op de camping. We worden enthousiast begroet door onze vrienden. We nemen gelijk onze zwemkleding en een handdoek mee. Na iets te drinken duiken we in het zwembad. De kinderen spelen in het water en ik geniet van de zon. Wij mama’s kunnen ook heerlijk bijkletsen terwijl we naar de kinderen kijken.

De poppenmoeders

In de loop van de dag zetten we onze tent op. Het voordeel van kamperen met vrienden is dat ik hulp heb met het opzetten van de tent. We drinken nog een theetje samen en onze meiden, die vermaken zich eigenlijk wel. Ze hebben niet veel nodig. De zon schijnt en we zijn buiten. De drie jongste meisjes zijn met hun poppen naar de wasplaats voor baby’s gegaan in het toiletgebouw. Daar laten ze de twee badjes vollopen voor hun pop om ze te wassen. Ze hebben een handdoek mee en kleertjes voor de poppen. Na een poosje horen we lachen, gieren en brullen vanuit het toiletgebouw. Dat zijn onze meiden. Als ik ga kijken weet ik niet of ik moet lachen of huilen. Of huilen van het lachen. De drie poppenmoeders zijn zelf met hun billen in het badje gaan zitten. Het hokje waarin dit gebeurt is van onder tot boven nat gespoten. Zo ook alles wat in dat hokje ligt. Handdoeken, kleding, poppenkleertjes, alles! Eigenlijk is het hilarisch en de meiden hebben zo veel pret. We laten ze nog 10 minuten. En daarna was alles met de trekker ook zo weer gedweild en droog.

Zaklampenpret

‘s Avonds gaan we op de fiets naar het dorp om een ijsje te kopen. We verdelen ons over de fietsen en nemen kinderen achterop. Zo gezellig! Maud slaapt bij haar vriendinnetje in de tent. Ik neem Fleur mee naar onze tent, voor haar is het bedtijd. Pyjama aan en op pad om tanden te poetsen en te plassen. Het begint toch wel af te koelen. We kruipen samen in haar slaapcabine onder de dekens en we lezen een boekje. Het is al donker, maar dat geeft niet. Want lezen in een tent met een zaklamp is het leukste dat er is. Fleur straalt van oor tot oor. En ik ook. Ik geniet ervan dat ik haar even voor mezelf heb. We knuffelen en knuffelen, maar dan moet ze echt gaan slapen. Ik doe de tent dicht en ga zelf nog even buiten zitten. Door het tentdoek heen zie ik het zaklampje schijnen en hoor ik ‘klik-klik’ ‘klik-klik’ van het knopje gevolgd door: “Leuk he mama, in een tent slapen?” “Ja schat, doe je oogjes maar dicht”. En dat doet ze. Ik ga ook naar bed.

Met blote billen in de bosjes

‘s Nachts hoor ik Fleur draaien en draaien. Ik denk dat ze moet plassen. Ik rits haar kant van de tent open en zie dat ze al zit te wiebelen. Die redt het niet meer tot aan de wc. Ik til haar op en zet haar met blote billen, in het donker in de bosjes naast de tent. Haar onderbroek is al een beetje nat. Met de zaklamp zoeken we naar een schone onderbroek. Dan gaat ze weer slapen. Tot 6.45 uur ‘s morgens. Dan worden we wakker. “Mag ik bij jou liggen mama?” Natuurlijk mag dat. Fleur kruipt bij me onder de dekens. Oei, ze voelt een beetje koud. Ze klampt zich aan me vast en laat een zucht: “Oh wat ben jij lekker warm”. Ik warm haar op en we kletsen en knuffelen in de tent. Fleur giechelt: “Grappig he mama dat ik in de bosjes ging plassen?”

Grappig he, dat ik in de bosjes ging plassen?

De tweede dag merk tussen het spelen door aan Maud dat het toch wel wat laat is geworden de avond ervoor. Haar vriendinnetje is ook al 12 en Maud nog maar 8. Ze doet soms alsof ze heel groot is, maar die avond houd ik dat kleine vrouwtje lekker in onze eigen tent. Ik blaas een extra luchtbed op. het past precies naast die van Fleur. Maud gaat zo haar eigen gang, dat ik haar zelfs een beetje begon te missen. Die nacht liggen we lekker met z’n drietjes in de tent. Ik voel me mega trots. Trots op mijn meiden. En op mezelf. Ik zie hoe de meiden naar me kijken als ik een ontbijtje regel, de luifel opzet en oplossingen verzin voor dingen die misgaan of spulletjes die we missen. Ik neem ze erin mee en ik voel me hun rolmodel en oh wat hoop ik toch dat ze in hun eigen leventjes op avontuur blijven gaan. Nieuwe dingen proberen, ook als je niet helemaal zeker weet wat en waar het je zal brengen.

Zo maak je herinneringen

En dan bedenk ik me dat dit het is. Dit zijn die herinneringen. Wat Maud en Fleur bij blijft is niet alleen die huifkartocht en het de binnenspeeltuin die we bezochten. Het is het feit dat we zijn gegaan. Dat ik mijn onzekerheid overwon en hiermee een voorbeeld gaf. Dat we genoten, met niks anders dan een tent, water en een zaklamp. En dicht tegen elkaar aan liggen, knuffelen en heel veel ik-hou-van-jou’s. Daar kan geen pretpark-budget tegenop.

Liefs, Leonie

Lees ook: En dan is het zover: Help, mijn kind zit in groep 3!!