Op de tribune bij mijn bad-bevalling

In week 35 van mijn zwangerschap klap ik mijn laptop dicht. Hè verlof! Ik heb hiernaar uitgekeken. Ik was er klaar mee om mezelf als een walrus met rugpijn dubbelgeslagen achter een laptop te zitten iedere dag.

Door Corona werkte ik veel thuis of in het huis van mijn ouders. Het was afzien af en toe met die dikke buik. Maar nu kan het echte relaxen beginnen. Tenminste dit dacht ik! Maar ik ben Leonie niet of er gebeurt even wat anders tussendoor.

Snotzooi

Na een paar dagen verlof en ontspanning werd ik verkouden. Sinds ik kinderen heb gekregen, is dat meegekomen vanuit mijn baarmoeder denk ik. De verdomde verkoudheid. Eerst weer langs de GGD om een wattenstaafje in mijn neus te laten wroeten en weer binnen blijven totdat de testuitslag er is. Natuurlijk is deze opnieuw negatief.

Opschieten, want de eindstreep is in zicht

Omdat ik in mijn vorige zwangerschap ben bevallen in week 38 wilde ik er alles aan doen om de verkoudheid kwijt te raken. Mijn verlof bestond hierdoor de eerste weken uit het spoelen van mijn neus met een rhino horn. Ken je die dingen? Het lijkt een soort.. tja.. toeter die je vult met zout water en dan aan je neus zet om vervolgens water door je neus te laten lopen. Heel charmant. Maar ook echt even een paar tellen ontspannen is dit. Zeker als je je groene snot uit je neus voelt stromen. Ik zou zeggen.. probeer het eens voor de lol!

Maar hé! Spoelen met zout water, veel slapen, propjes papier in mijn neus om het snot tegen te houden.. niets hielp. Eind van week 37 begon ik toch wel zenuwachtig te worden. Zo bevallen kon echt niet. Ik zou geen lucht krijgen. Iedere vrouw met kinderen weet dat dit wel essentieel is voor je bevalling.

Hallo baby, waar blijf je nou?

Op naar de acupunctuur dan maar. Dat hielp gelukkig! Twee dagen later in week 38+3 was ik overal vanaf. Lange leve deze wereldvent.

Oké, snel genieten nu voordat de baby komt! Op 38+4 heb ik mezelf helemaal verwend. Van gezichtsmaskers tot haarmaskers tot bodylotion smeren en heerlijk leuke series kijken en niets anders dan ontspannen.

Bij 38+5 werd ik wakker met buikkrampen. Dit is raar dacht ik, dit lijkt op menstruatiekramp maar een bevalling begint niet overdag toch? Zal wel weer overwaaien dus. Naar de fysio maar gewoon die gepland stond. Mijn man toch maar even inlichten dat ik buikkrampen heb. Gaat wel over hoor ik mezelf zeggen. Voorweeën of zoiets. Het is een vrijdag en vanavond zouden wij kijken hoe we het bad moeten instaleren. Ik wil namelijk thuis in bad bevallen. Door mijn man werd dit nogal uitgesteld. Is nog niet nodig joh, die baby blijft wel even zitten.

Toch maar even bellen dan?

Vrijdag is mijn mama dag en dus heb ik ook nog de peuter rondlopen. De buikkrampen blijven aanhouden. De trap op met peuter. Even zuchten. De trap af, even liggen. Peuter op bed, moeder op de bank. Zo zullen de weeën wel weer even afzwakken en misschien nog even wegblijven. Wel even mijn man inlichten. Toch maar even de verloskundige bellen. Oké, dit kunnen alsnog voor weeën zijn. Afwachten dus maar. Op de bank nemen ze niet af. Echt zeer doet het ook nog niet maar ze blijven terugkomen. Weer even de verloskundige bellen. Ze raadt aan om te gaan douchen, dan weten we of het op gang komt ja of nee. Ze komt even langs. Ik vraag haar ook maar even of ze naar het bad wil kijken voor het geval het wel doorzet, zodat we weten hoe hem te vullen.

Maar een bevalling is toch nooit overdag?

Wanneer ik de deur open wil gaan doen krijg ik een krachtigere wee. De verloskundige komt binnen en kijkt me aan. Oké, jij gaat bevallen vandaag zegt ze met één blik op mij gericht.

Hoe kan dit vraag ik me af? Een bevalling begint toch nooit overdag? We gingen er zelfs vanuit dat onze peuter nergens heen hoefde, want die zou wel boven door de bevalling heen slapen. Met wat spoed dus toch even opa en oma gebeld. Of hij even kan logeren? Even later mijn man over de linkerbaan op weg naar mijn schoonouders om de peuter zo ontspannen mogelijk weg te brengen. Voor dat hij de deur uit rent naar de auto, schreeuwt hij nog naar mij: Jij gaat niet douchen! De vorige keer had ik namelijk na 1 douchebeurt 9 cm ontsluiting binnen een klein half uur.

Bij thuiskomst van mijn man krijg ik ontsluitingsweeën. Ik loop een beetje rond en probeer hier en daar de boel wat aan te sturen als ze het bad aan het klaar zetten zijn. 16:u30 eindelijk, ik mag erin. Wauw wat is dit heerlijk! Zo lekker warm.

Neem plaats op de tribune

Ik zal je even meenemen in hoe de huiskamer eruitziet op dat moment. De tafels staan aan de kant en de gordijnen zijn dicht. Voor de bank, een beetje richting de gang staat een mega unit bad waar ik in zit. Wat trek je aan het in bad is dan de vraag. Gewoon maar een hemdje is dus het antwoord. De slang voor het water gaat helemaal via de trap naar de douche. De slang paste namelijk niet op onze kraan beneden. Tegen het raam aan, recht voor mijn neus met een aantal meters ertussen staan drie stoelen. Het lijkt een soort tribune en ik voel mij die walvis die in het dolfinarium ligt te puffen. Op de drie stoelen zitten inmiddels mijn man, de kraamverzorgster en de verloskundige.

De weeën worden krachtiger en ik moet ze weg zuchten. Terwijl ik dit doe, begint mijn man te praten. Dat moet je dus niet doen… sssttt hoor ik mezelf zeggen. Wanneer de wee weg is vraag ik hen niet te praten omdat ik me dan niet kan concentreren. Je bent de baas in zo een bevalling en dus is het oké.

anne maria koek koek

Mijn kraamverzorgster zachtjes tegen mijn man; moet je niet even wat eten? Straks is hier geen tijd meer voor. Pizza zouden we eten vanavond. Ik hoor mijn man roepen, ja! Ik zet even de oven aan voor pizza. Prima hoor denk ik, voor mij geen probleem. Tijdens het piepen van de over weer een wee.. sssttt oven.. stop hiermee. Iedereen blijft staan zoals bij Annemaria koekoek. Oké wee weer voorbij. Kwart over 7 inmiddels. Hoe lang gaat dit duren jongens? Pizza werd het gelukkig niet maar gewoon een ontdooide boterham (vandaar dat piepen) met pindakaas voor mijn man.

Ik geef aan bij de verloskundige dat het nu allemaal wel heel relax voor mij wordt en ik afvraag of deze baby wel gaat komen nu. Misschien zijn jullie komen opdraven voor niets hoor. Duurt me te lang dit. Het water is ook koud inmiddels. Oké, nieuw water dus. Iedereen in de steigers, koud water eruit.. warm water erin. Tijdens een wee gebeurt opnieuw hetzelfde als bij Annemaria koekoek. De emmer hangt stil in de lucht, iedereen behalve ik houd zijn adem in totdat ik weer praat.. en door..

Klaar voor de start?

Ah, heerlijk dat warme water weer. Ik sluit mijn ogen en dan… PANG! Alsof er een rotje in het bad wordt gegooid. Er klinkt een keiharde knal. Ik voel mezelf omhoogvliegen en word een beetje angstig. Ik moet huilen van schrik en vanaf de tribune komt iedereen aangerend naar het bad. Daar komt het: De weeën storm. De verloskundige verteld mij dat de knal mijn vliezen waren waarschijnlijk. Dit was 19.32. Een hand links van mijn man en een hand rechts van mijn verloskundige. Zucht zucht zucht.

Mijn verloskundige zegt mij vanuit de verte dat de wee zo wel af zou nemen. Ik wacht en wacht en wacht. 19.32.. 19.33 de wee gaat door. Hij neemt niet af. Ik voel de baby zakken en denk; dit gaat niet lang duren. Het is slopend. Ik zit in een roes en kan er niet uit. 19.35.. 19.36.. de verloskundige maakt mij nog steeds wijs dat de wee gaat afzwakken en ik wacht en wacht. De verloskundige geeft aan dat ik mee mag persen, alleen doe ik dat al vanaf 19.31. En het gaat verder; 19.37.. 19.38..19.39.. 19.40… Je mag hem aanpakken, hoor ik roepen! Een beetje onhandig en angstig strek ik mijn armen uit en heb mijn ogen nog dicht..Mééh klinkt het ineens. En dan moet ik huilen. Alles valt van mijn schouders af. Blij hoor ik mezelf zeggen: Het is me gewoon gelukt.

Hallo kleintje

Ik kijk naar beneden en op mijn buik in mijn armen ligt een kleine gezonde bolle baby met een dot vol met donker haar. Dat haar!! Fantastisch! In mijn hoofd was je blond omdat ik het niet anders ken. Maar hé dit vind ik nog leuker! Ik kan niet anders zeggen dan dat dit de droombevalling is, denk ik. Drie uur en vijfenveertig minuten echte weeën en ons kindje word in het water heel rustig geboren in één perswee van zeven minuten. Het is mooi, het is prachtig, het is de natuur.

Liefs, Leonie