Ik mag niet met je spelen

Van mijn moeder mag ik niet meer met je omgaan. De nekharen van mama-blogger Leonie gaan overeind staan bij het horen van deze zin. Kinderen kunnen hard zijn onderling. Ze maken ruzie, dat hoort erbij. Maar je als ouder op deze manier mengen in een ruzie is wat Leonie betreft een no-go.

Dit is dus een van de dingen die ik nooit zou doen als ouder; mijn kind verbieden met een ander kind om te gaan. Dat dit tegen mijn kind werd gezegd en dat mijn kind kennelijk dus besproken was bij een ander thuis, dat raakt me. Ik denk dan gelijk: wat is er mis met mijn kind? Heeft ze iets ergs gedaan? En ik vraag me af: schaadt het mijn dochter dat ze op deze manier afgekeurd en buitenspel gezet wordt? Want dat is wat er eigenlijk gebeurt. Jij doet iets niet goed, dus jij doet niet meer mee! Het zou wat zijn als volwassenen dit onderling zo zouden doen.
Kennelijk proef je de onrust al in mijn schrijven. Een situatie rondom mijn dochter frustreert me. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, echt niet. Maar ik zal vertellen wat er vooraf is gegaan aan – ik mag niet meer met je spelen-.

Er was eens…

Er was eens een meisje. Een leuk en lief meisje, wel een tikkeltje ondeugend. Dat heeft ze van haar vader, uiteraard. Ze had een vriendinnetje met wie ze heel vaak speelde. Tot er op een dag ruzie was. Dochterlief kwam heel boos thuis. Huilend en stampend. Wat er was gebeurd werd niet duidelijk, behalve dat ze bonje had. Diezelfde avond nog volgde er app-verkeer tussen de ouders en het lieve en leuke meisje scheen iets gezegd of gedaan te hebben dat onacceptabel was volgens de ouders van het vriendinnetje.

Als moeder zeg ik op dit moment. Oké, kinderen maken ruzie, het hoort erbij. Laat ze even afkoelen. Kinderen pakken vaak zelf de draad wel weer op. Niet direct mee bemoeien. Lukt het niet dan helpen we ons kind op weg. Wellicht kan ze het met haar vriendin uitpraten en moet er sorry gezegd worden. Wij stimuleren onze kinderen om ook in moeilijke situaties in gesprek te gaan, je gevoelens te uiten en te luisteren naar die van een ander. Je kunt een ander vergeven en er bestaan tweede kansen. Ook als je zelf een fout hebt gemaakt is die tweede kans er voor jou.

Op een dag…

Maar de ouders van het vriendinnetje denken er anders over en hebben hun waarheid n.a.v. één kant van het verhaal. Na een aantal dagen en zelfs weken later (er ging een zomervakantie overheen) stonden de ouders nog niet open voor een gesprek. De reden hiervoor was dat het vriendinnetje dusdanig gekwetst is door onze dochter en het niet wil.

• Wat heeft mijn kind gezegd dat zo erg is dat haar beste vriendin nooit meer met haar wil spelen?
• Waarom informeren de ouders van dat meisje ons niet over wat er is gezegd? Ik heb geen idee wat er is voorgevallen, maar stel je voor dat mijn kind echt grensoverschrijdend gedrag heeft vertoond, dan wil ik dat wel graag weten.
• Maar ook: hoe ben je een rolmodel voor je kind? Ik denk maar zo, en dit zei ik al eerder; het zijn kinderen. Van wie leren kinderen hoe om te gaan met conflicten? Van wie leren kinderen hoe ze kunnen leren van hun fouten? Juist! Van de ouders! Ik zie het dus echt als gemiste kans voor beide meisjes dat deze situatie niet uitgesproken wordt.

En ze leefden nog lang en met ruzie

Een half jaar na de ruzie zegt het vriendinnetje: ik mag niet meer met jou omgaan van mijn moeder. Een ander meisje zegt: jij mag niet op mijn feestje komen, want vriendinnetje komt ook en dan ga jij ruzie maken op mijn feest. Is dit echt gezegd door de ouders? Of is dit het welbekende fenomeen: meidenvenijn? Het leuke, lieve meisje waar het verhaal mee begon is gekwetst. Het klopt, dat ze soms brutaal is, dus ze zal vast iets gezegd hebben. Maar ze is nog zo klein. Een klein vrouwtje van 1,38 m. Het is niet terecht dat ze zo buitenspel wordt gezet.

Wake up mama

En misschien zit je dit nu te lezen en denk je: wauw, Leonie! Laat jij jezelf ook niet een klein beetje meeslepen in deze kinderruzie? En ik vraag het mezelf ook af. Waarom raakt dit me zo? Is het omdat die andere moeder mij nauwelijks meer aankijkt? Of is het omdat deze moeder mij een keer heeft gewaarschuwd voor een ander kind? Zou zij andere moeders nu waarschuwen voor mijn kind? Wil ik mijn kind hiervoor beschermen? Ik twijfel of ik aan zal bellen bij deze moeder. Wat levert dat me op en welke energie stop ik er nog in? Wil ik een verzoening of wil ik haar erop attenderen dat zij het rolmodel is. Is het ook niet een mooi leermoment voor je kind dat vriendschappen komen en gaan? En wat maakt nu een goede vriendschap?

Heb jij tips? Laat jouw gedachtes over deze situatie achter op onze socials of onderaan deze blog.

Liefs, Leonie

Lees ook: Er komt een vrouw bij de kapper

Meer lezen over kinderen en ruzie? De blog over het nut van ruzie tussen broertjes en zusjes lees je hier.