Montessori voor thuis; dit is mijn ervaring

Een boek over een mindful opvoedstijl. Over hoe je peuters onstpannen opvoedt tot zelfstandige nieuwsgierige kinderen. Laat ik dat eens lezen dacht ik. Niet omdat ik perse voorstander ben van de Motessori methode of het onderwijs. Maar het woord ‘ontspannen’ daar kan ik wel wat mee. Volgens de samenvatting is Montessori voor thuis dé gids voor ouders van kinderen van 1 tot 4 jaar die op zoek zijn naar een mindful opvoedstijl. Zo worden de peuterjaren geen ‘terrible two’s’, maar een harmonieuze én leerzame tijd voor ouder en kind. Oké, vertel me meer dacht ik. En jij waarschijnlijk nu ook.

Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en leergierig. Volgens Maria Montessori is het belangrijk dat ze zich op hun eigen manier en in hun eigen tempo kunnen ontwikkelen. Haar methode wordt al meer dan honderd jaar op scholen over de hele wereld onderwezen. Gebaseerd op de ideeën van Maria Montessori schreef Simone Davies een inspirerend opvoedboek vol tips en adviezen. Over wat peuters leuk vinden en nodig hebben, hoe je grenzen stelt zonder straf of time-out, hoe je met uitnodigende materialen je huis ordelijk én kindvriendelijk inricht en peuters betrekt bij het huishouden. Oké. Ook heel leuk allemaal. Hoe ziet dat er dan in huize Boetzer uit? En wat is mijn ervaring tot nu toe, na het lezen van dit boek? Ik ga het je vertellen.

Is MONTESSORI voor thuis iets voor mij?

Toen ik op Instagram Stories deelde dat ik dit boek had gekocht en ging lezen stroomde mijn inbox vol met vragen van dreumes-, en peutermama’s. Hoe is het boek? Beveel jij het aan? Zal ik het ook kopen? Is het wat? Ik weet het niet. Ik weet niet of ‘het’ iets is voor jou. En dat heeft niets te maken met de inhoud van het boek. Ik ben van mening dat alleen jij kan bepalen de inzichten die je opdoet in het boek van toepassing zijn voor jou en je kind. Maar ik denk dat het lezen van een boek over opvoeding, opvoedstijlen of iets in die richting altijd een goed idee is. Ook als het iets is waar je je helemaal niet in kan vinden. Als het een manier van opvoeden is waar je helemaal niet achter staan.

Door te lezen kun je leren. Door te lezen creëer je inzicht in wat je wel en niet wilt. Niemand is namelijk een geboren opvoeder. We doen allemaal maar wat. Gebaseerd op datgene wat ons is aangeleerd door anderen. Door informatie die we ons bewust en onbewust eigen hebben gemaakt. Vaak weten we heel goed te vertellen hoe we het opvoeden niet willen doen. Vooral als we zelf nog geen kinderen hebben. Maar als we zelf ouder zijn blijken de kaarten toch iets anders geschud. Adviseer ik jou dus om dit boek te lezen? Ja, doen!

Thuis beginnen met montessori

Bij het lezen van het boek vielen mij een aantal dingen op. Allereerst begon ik veel oh, joh, mmh momenten. Openbaringen wil ik het nog net niet noemen maar wil bepaalde triggers die mij het denken zetten. Kinderen doen nooit iets om jou te vervelen. Peuters zijn de meest onbegrepen wezens. Zomaar wat zinnen uit het boek die jouw beeld van je peuter compleet kunnen veranderen. Snap je nu, waarom ik vind dat je sowieso een boek moet lezen over opvoeden en ouderschap?

Gewoon omdat er dingen zijn die niemand je vertelt maar die je eigenlijk wel wilt weten. Er is altijd een moment om te beginnen. Om te beginnen om dingen anders aan te pakken. Informatie op een andere manier aan je kind aan te bieden. Je kind op een andere manier te betrekken bij de dagelijkse dingen. En dat kan heel klein zijn. Dat hoeft echt niet gelijk rigoureus en je hele huis verbouwen om het zo Montessori-proof te maken.

Met deze dingen zijn wij thuis gestart.

De learning tower: je kindje betrekken bij dagelijkse activiteiten.

Met de learning tower, die je overigens ook zelf kan maken met een eenvoudige Ikea-hack, werd het ineens veel eenvoudiger om Oscar te betrekken bij dagelijkse activiteiten rondom het eten. Het aanrecht is hoog maar met de toren kan hij aan het aanrecht staan. Hij kan zien wat ik doen, hij kan helpen waar mogelijk én hij is inmiddels een kei in handen wassen. Iets wat er bij ons thuis bij hoort in de aan tafel-routine. Ik gebruik de toren alleen in de keuken en niet op andere plekken in het huis maar ik vind het ideaal.

De wereld door de ogen van je kind

Begrip en alles waar je bij kan. De wereld door de ogen van je kind zien heeft meerder kanten. Allereerst is er begrip. Iets wat eenvoudig lijkt, maar zo heb ik ervaren, best een uitdaging is. Ik ben geneigd om te reageren vanuit emotie. Verdorie, zit je nou alweer aan dit of dat. Ik zeg toch dat dat niet mag. Nutteloos, als je het mij vraagt. Want ten eerste is die kleine snotneus er niet op uit om jou in de weg te zitten en weer alles uit de keukenkast te trekken. Hij ontdekt de wereld. Zijn wereld. Er gaat zoveel om in dat kleine koppie. Zoveel waar wij de helft nog niet van begrijpen.

Dus als je je iets in je hoofd hebt gehaald en mama zegt vervolgens gaat niet gebeuren, natuurlijk word je driftig. Je wilde immers heel graag dat ene ding doen of pakken. Dat is jouw wereld. En dat dat niet de wereld van mama is, ja daar heb jij geen boodschap aan.

De wereld op de hoogte van je kind bekijken heeft mij ook geholpen. Want dat ziet er heel anders uit dan op de hoogte van 1.80 meter. Meubeltjes in kinderformaat en items op ooghoogte zijn kenmerkend voor de Montessori aanpak. Een stoeltje waar je zelf op kan zitten, speelgoed wat je zelf kan pakken. Maar ook een la in de keuken die je zelf kan open om je eigen spullen uit te halen. Het helpt allemaal om die zelfstandige peuter te stimuleren. Om iets zelf te doen, om zelf aan de slag te gaan. Op dit punt zijn er zeker nog heel veel verbeteringen die wij kunnen doorvoeren in huis. Maar omdat kleine stapje ook stapjes zijn ben ik eerst aan de slag gegaan met dat wat we al in huis hebben.

Activiteiten die stimuleren

In het boek Montessori voor thuis staan verschillende activiteiten beschreven en uitgewerkt op leeftijd. Dagelijkse activiteiten en hoe je dit per leeftijd aanpakt. Maar ook spelen en persoonlijke verzorging kom aan bod. Hier is een klein lijstje met voorbeelden van activiteiten die ik Oscar zelf laat doen of waarbij ik hem help. Al deze voorbeelden zijn geïnspireerd op de inzichten die ik opdeed in het boek.

• persoonlijke verzorging zoals haren kamen en zelf kleding uitzoeken
• samen ontbijt klaar maken of koffie zetten
• opruimen van speelgoed voordat we aan tafel gaan
• jas en schoenen pakken (In de gang hangt een kapstok op kinderhoogte)
• Zelf handen wassen
• Tekenen op krijtbord of op papier met potlood
• Foto’s en plaatjes aan de muur bekijken

Alles heeft een vaste plek

Ik zeg je alvast: hier ga ik goed op. Alleen is mijn huis op dit moment nog niet helemaal ‘vaste plek’ proof. Toch lukt het aardig om daarin stappen te maken. Zo heeft Oscar in de keuken bijvoorbeeld zijn eigen la met daarin zijn bordje, bestek en beker. Zo kan hij mij helpen om die te pakken als we eten gaan maken of de tafel dekken. Daar vindt hij ook snacks (fruit, koekjes en/of rozijntjes), die hij zelf mag pakken. Er liggen nooit meer snacks dan dat hij van mij op een dag mag opeten. Ik vul dit dus elke dag aan. Sommige dagen pakt hij daar helemaal niets vandaan. Ik laat hem daarin dus zelf kiezen wanneer hij iets wil.

Dit vind ik de grootste uitdaging uit Montessori voor thuis

Het geven van feedback. In plaats van complimenten. Als je er op let hoe vaak je ‘goed zo’ of ‘wat knap van jou’ zegt, dan schrik je er misschien wel van. In het boek staat veel uitgelegd over hoe je beter feedback, beschrijf wat je ziet en voelt, in plaats van complimenten kan geven. Natuurlijk staat daar ook in toegelicht waarom je dit beter kan zo kan aanpakken. Ik moet zeggen dat ik het nogal een uitdaging vind, omdat ‘goed zo’ er zo makkelijk uitrolt.

Dit vind ik de grootste eyeopener Montessori voor thuis

Peuters zijn geweldig. Peuters zijn onbegrepen kleine mensen. Ze worden lastig gevonden. Maar dat zijn ze dus helemaal niet. En als je begint met lezen in dit boek word je al snel duidelijk waarom peuters juist geweldig zijn.

Een andere eyeopener: overhoor je kind niet. Iets waar ik me ook nog wel schuldig aan maak door te vragen “Wat doet de koe, en het schaapje?” Over het algemeen is er maar één juist antwoord mogelijk op bijvoorbeeld de vraag: “Welke kleur is dit?” En als je kind het verkeerde antwoord geeft, dan moet we wel zeggen: “Nee, het is dit.” Kortom: niet de beste manier om zelfvertrouwen te creëren. Dingen benoemen en vragen stellen die nieuwsgierigheid aanwakkeren, observeren wat je kind zich eigen heeft gemaakt en wat hij nog oefent. Dat maakt het allemaal een stuk leuker.

Gaan wij nu 100% voor Montessori?

Gaan wij nu thuis 100% voor Montessori? Nee, dat niet. Al is het maar omdat er bij ons in de buurt geen mogelijkheid is om Montessori onderwijs te volgen. Maar ik merk dat ik zelf wel een stuk meer ontspannen ben. Rustig kan reageren, begripvol. Dat ik minder vanuit emotie reageer. En dat Oscar daardoor zijn gang kan gaan, minder gefrustreerd raakt als ik de grenzen aangeeft. En dat we vooral veel plezier maken. Ik leer nog elke dag als mama, hoe het is om je eigen kindje te laten opgroeien, opvoeden. En het grootste deel van de tijd doe ik ook maar wat. Gebaseerd op dat wat ik bewust en onbewust heb geleerd.

Ik ben wel benieuwd naar jouw ervaring. Lees jij weleens een boek over ouderschap en opvoeding? Zijn er dingen die je herkent uit dit boek? Laat je een reactie voor mij achter?

Liefs, Anouk

Meer lezen over ouderschap? Lees ook Ik ben een slechte moeder of moederschap is topsport