Roze of blauw? Ben ik zwanger van een zoon of dochter?

Waarom willen we zo graag aan zwangere vrouwen vragen: Weet je al wat het wordt? Sowieso bij mij een instant irritatiepuntje aangezien je baby iets (mannelijk of vrouwelijk) is en niet wordt. Maar laat ik die discussie hier nu niet weer openen. Weet je wat het is? Een zoon of een dochter? Een meisje of een jongetje? Of waarom zou je het geslacht van je ongeboren kindje helemaal niet willen weten?

Het kan allemaal. Of zoals de oudere generatie zou zeggen: Het kan tegenwoordig allemaal. Want vroeger… Ja, vroeger kwamen baby’s uit de kool of met de ooievaar. Bij mij rijst de vraag eerder is het wel van nu? Een heuse geslachtsonthulling van je ongeboren baby. In een maatschappij die wil staan voor gelijkheid en gender neutraal. Maakt het dan nog uit? Voordat jullie echt allemaal al bij de intro afhaken: Het maakt mij wel uit! Niet omdat ik een voorkeur heb trouwens, maar omdat ik het graag wil weten. En dus lieten wij een geslachtsbepalende echo maken. En uiteraard ga ik jullie vertellen of wij een zoon of een dochter krijgen!

Ik wist het zeker: een dochter

Tijdens mijn eerste zwangerschap wilde ik het sowieso weten. Krijgen we een zoon of een dochter? Niet dat het geslacht van het kindje in mijn buik het allerbelangrijkste was, maar wel dat mij ging helpen met keuzes maken. Want er is zoveel keuze in babyland dat ik gewoon niet wist waar ik moest beginnen. Laat staan mijn zwangerschapsbrein kon breken over gender neutrale aankopen.

Nee, niet aan mij besteed zei ik toen. En dus ging ik met 15 weken en 3 dagen op de fiets naar de pretecho. In volle overtuiging dat wij een dochter kregen. Om vervolgens na een half uur in volle deceptie op de fiets huiswaarts te keren. Een zoon. Het is gewoon een ventje. Ik was er er een week helemaal van de leg. Niet omdat ik teleurgesteld was. Het tegendeel zelfs. Maar die diepe overtuiging die ging in rook op. De naam, daar ging een streep door. En voilà op 1e kerstdag 2018 werd geboren onze zoon Oscar Yule.

Of we een zoon of dochter krijgen? We willen het (nog) niet weten

Nu is het anders. Want laat ik beginnen dat ik de eerste 7,5 week helemaal niet wist dat ik zwanger was. Dus ik was al helemaal niet bezig met blauw, roze, neutraal en meer van dat. Toen het nieuws van de zwangerschap een beetje was ingedaald en de grootste onzekere tijd achter ons was, dacht ik eens goed na. Wat betekent dit voor ons gezin? Hoe voelt het als we een dochter krijgen? Hoe zou het zijn als we nog een zoon krijgen? Ik zou een dochter te gek vinden. Ik zag het bloemetjesbehang in de babykamer en de kleertjes met roesjes en strikjes al helemaal voor me.

Want dat voelde als meer in balans

Maar een zoon, daar was iets mee. Want dat voelde als meer in balans. Een huis vol mannen? Dat is in balans? Koekoek. Bedenk dan even dat je over 14 jaar 2 puberende gasten in je huis hebt wonen. Zo. Ben je gelijk weer genezen van die dagdroom. Maar goed, ik wist het niet. Wat ik wel wist, was dat ik deze keer niet ging vertellen dat we zo’n echo gingen laten maken. Ik hield voor mijn omgeving stug vol dat we gingen wachten tot de 20 weken echo. Want zo kon ik tenminste zelf bepalen wanneer en aan wie ik ging het vertellen (en of ik het überhaupt ging vertellen). Verzon een smoesje voor de oppas en zo gingen we samen op een maandagavond gniffelend en wel de deur uit, Spieken naar onze baby.

Hoera, we krijgen een dochter/zoon…

En toen? Ook toen liepen we na 20 minuten glundert naar buiten. Zo blij. Sowieso blij. Want het maakt niet uit ons niet uit. Een zoon, een dochter. Een gezond kind is het allerbelangrijkst. Juist daarom vind ik het zo fijn om dit moment wat je zelf tussen alle reguliere echo’s in kan plannen, toch te doen. Het voelt als een mooi moment om te vieren dat er nog een kindje komt. Met ballonnen en van die mooie cupcakes.

Zonder de stress van het wachten op een NIPT uitslag. Zonder de zorgen die vooraf gaan aan een 20 weken echo. Want zwanger zijn is bijzonder, maar soms ook bijzonder stressvol. Het is fijn dat er zoveel momenten zijn waarop je kindje wordt gecheckt. Of alles wel klopt. Of alles wel normaal is. Dat is het gelukkig tot nu toe ook. Want de 20 weken was gewoon gewoon. Gewoon normaal. En ook dat gingen we vieren. Oh en dat het klopt was ons 5 weken geleden als werd vertelt: Wij krijgen een…

Leuk weetje trouwens. Als ik de Chinese geslachtskalender goed had bekeken dan was de pretecho helemaal niet nodig geweest. Die had het, ondanks dat ik twijfelde tussen 2 maanden, helemaal goed. Nu ben ik stiekem wel benieuwd. Klopt(e) het bij jou ook? En heb jij gedeeld met anderen wat het geslacht van je kind is/was voor de geboorte? Met een verrassing of heb je het gewoon verteld? Ik vind het leuk om jouw persoonlijke verhaal te horen. Dus laat een reactie achter of stuur een berichtje via Instagram.

Liefs, Anouk