Hoera, er is een meisje geboren

Eindelijk is ze daar! Klein meisje, lief zusje, onze dochter. Op 9 juli 2022 mocht ik, Anouk, voor de derde keer moeder worden.

9-7-2022 om 14:56u

Op zaterdagmiddag na 37 weken en 2 dagen zwangerschap is om 14:56u in Leiden na een tja… bijzondere? Een ontspannen? Een beetje vreemde? In ieder geval een bevalling waar ik zeker nog over ga schrijven, ons dochtertje geboren. Het moment waar ik zo naar uit had gekeken was eindelijk daar. Haar ontmoeten. Afscheid nemen van zwanger zijn. En ook opluchting om verlost te zijn van dat ellendige gevoel wat de zwangerschap mij bracht en de zware druk die het op mijn gezondheid heeft gelegd.

We noemen haar…

En dit meisje, heeft ze ook een naam? Natuurlijk! We noemen haar

Charlie Lena

Zij maakt ons compleet. Een gezin met z’n vijfen. Waar we nooit van hadden durven dromen. Een gezin met drie prachtige, gezonde kinderen. En dat maakt mij zo onbeschrijfelijk trots.

De laatste keer

De eerste week met haar was alles behalve die fijne kraamweek die iedereen mij zo toewenst en heeft gegund. Na ruim 4 dagen opname, voor de allerlaatste keer verliet ik het Geboortehuis op de 7e verdieping. Drie keer mocht ik hier bevallen. Of eigenlijk moest ik hier bevallen. Drie totaal verschillende ervaringen, drie prachtige kinderen. Deze laatste keer ging ik naar huis zonder tranen, zonder trauma. En dat is fijn. Fijn om het zo af te sluiten.

Een zorgeloze kraamweek?

Wat ik het meeste lees in berichtje is “ik hoop dat het goed gaat” of “hopelijk is alles goed gegaan.” Goed is een groot woord. Er is in nog krap een week zoveel gebeurd. Mis ging het niet. Maar zorgeloos is het ook niet geweest en nog steeds niet als het om mijn eigen gezondheid gaat. De melding op m’n telefoon dat ik eigenlijk morgen een afspraak had op de afdeling voor de voorbereiding op de inleiding herinnert mij daar nog even aan. Het is goed zo. Dat wel. Thuis zijn is goed.

Als er iets met je kind is

Helaas waren Charlie en ik na twee dagen weer terug in het ziekenhuis. Het werd ziekenhuis uit in vreugde, ziekenhuis in in tranen. Met een klein meisje met koorts. En een mama die alleen maar kon huilen en sterk blijven. Onderzoeken, op zoek naar een antwoord, volgden. Een virusinfectie bleek de boosdoener. We bleven samen. Team mama & Charlie. En gelukkig mochten we nog voordat zijn een week oud was, opnieuw naar huis.

Gaat alles goed?

Met 3 kleine kinderen, 5 dagen ziekenhuis in en uit in een week tijd, borstvoeding, een zieke baby, een dwarse dreumes, een ontregelde peuter… ja, hoe zou het dan gaan? Met ons? Met mij? De balans is zoek, in alle aspecten. En dat mag. Dat is helemaal niet gek. Maar intens, heftig, geef het een naam is het wel. We proberen vooral de rust te bewaren, te rusten en met de flow mee te gaan. Op naar week 2. Als mama van 3. Als gezin van 5. Met 0 narigheid. En gezellige chaos.

Liefs, Anouk