De herfst heeft overduidelijk zijn intrede gedaan. De (grijze) bewolking, de donkere avonden en alle vallende blaadjes laten ons naar binnen keren. Letterlijk en figuurlijk. Dat de pandemie daar nog een schepje bovenop doet en ons beperkt in ons doen en laten, ervaren we allemaal. Persoonlijk probeer ik niet teveel stil te zijn bij de beperkingen en te genieten van dit nieuwe jaargetijde met haar charmes: ik houd van de kaarsjes, een brandende houtkachel en met een dekentje op de bank genietend van een kopje thee. Heel idealistisch. Alle mama’s weten: dit moment duurt nog geen 3 minuten. Dan wordt er een tent gebouwd met mijn warme plaid, is er een luier te verschonen (want meneer vond het hèt moment om een grote boodschap te doen), of is mama’s entertainment het enige wat de kinderen stil houdt. Dat geeft niet, we doen het met…