Rubberen tegels en bubbeltjes folie. Als het even kan, altijd en overal. Tenminste, als het aan papa ligt. Ik begon al een jaar geleden aan dit verhaal. Nog vóór de dreumes kon lopen, laat staan overal aan kon zitten. Één ding was duidelijk, toen al; papa is voorzichtig. Heel voorzichtig. Nu we al ruim een week met z’n drieën in een vakantiehuisje verblijven, omringd door speeltuinen met klimrekken en glijbanen, wordt het me weer duidelijk. Papa wijkt geen seconde van de dreumes z’n zijde. De dreumes leren loslaten moet hij duidelijk nog leren. Handje hier, optillen voor het opstapje daar en nerveus rennend richting de speeltuin aan de overkant, waar de dreumes op eigen initiatief al naar toe was gelopen. Toen ik hier op maandag aankwam, was dat wel anders. Nog voordat ik de sleutel van de deur had omgedraaid, stond de dreumes al…