Als je kind ineens een prepuber is

Chantal is mama van een zoon. Een zoon van bijna 11 jaar oud: Fabian. En hoewel het soms nog voelt alsof hij gisteren werd geboren, is hij inmiddels in een nieuwe leeftijdsfase aanbeland. De leeftijdsfase van de ‘bijna puber’; de prepuberteit. Als prepuber krijgt je kind te maken met allerlei ontwikkelingen, fysiek en mentaal. En niet alleen je kind, ook jij als mama moet wat stappen gaan maken.

Ik werd op jonge leeftijd al mama

Mensen zeggen vaker tegen mij: “Zo, jij bent jong moeder geworden!”. Ik weet dat niet zo goed. Is dat zo? Ja, inderdaad, de meeste van mijn vriendinnetjes zitten nu nog in de kleinere kindjes. Sommige hebben pas net een baby gekregen. En ja, ik ben een van de jongste moeders op het schoolplein. Toch vind ik het zelf wel meevallen. Ik was midden twintig, ik had al tien jaar een vaste relatie en was drie jaar getrouwd: voor mij was het niets meer dan de volgende logische stap om te proberen een kindje te krijgen. In mijn geval had ik het ongelofelijke geluk dat, dat ook nog eens in één keer mocht gebeuren. Zo kon het dus dat ik op mijn 27e een wolk van een baby mocht ontvangen en het voelt als de dag van gisteren dat mijn lieve schattige babyboy uit mijn buik kwam (letterlijk, want: keizersnede) en ik mijn neus tegen zijn naar Zwitsalruikende haartjes duwde.

Dag baby, hallo prepuber

Het was alleen niet gisteren. En ik ben blij dat ik gezegend ben met een goed geheugen, want naar Zwitsal ruikt mijn zoon (helaas!) allang niet meer. Behalve kennelijk de leeftijd waarop we moeder worden, lijkt alles tegenwoordig zoveel sneller en eerder plaats te vinden. CITO toetsen worden al bij de kleuters afgenomen, schooladviezen worden al in groep 6 gegeven en zo kon het gebeuren dat ik mezelf nog niet zo lang geleden bevond op een aantal open avonden van Middelbare Scholen. Met hoofdletters ja.

Want ik vond het nogal wat eerlijk gezegd. Van mij had het nog best een jaartje op zich mogen laten wachten, maar soms keert je eigen opvoeding je tegen je: als zelfstandige opgevoede prepuber had mijn 10 jarige (bijna 11!) zelf besloten dat de open avonden in groep 7 waren om even “te snuffelen” (letterlijk, ik verzin het niet!), zodat er in groep 8 een weldoordachte keus gemaakt wordt. Na uitgebreid vooronderzoek op het internet koos hij drie scholen voor de snuffelfase. Hij is nog niet zó zelfstandig dat hij alleen op pad gaat, dus wij mochten gelukkig gewoon mee.

Een nieuwe fase ingelopen

Terwijl we die scholen binnenliepen, zo groot, zo nieuw, zo anders, zoveel onpersoonlijker dan het kleine vertrouwde basisschooltje in het dorp, sloeg het ineens in als een bom: ik liep bijna letterlijk een nieuwe fase in. Ik keek naar mijn zoon die voor de verandering zijn haar even extra goed met gel had gedaan en zijn leukste kleren had aangetrokken en ik zag hem van vak naar vak rennen met een hoofd vol vragen en vol enthousiasme.

Lees ook: Op stap met je (pre)puber

Ik zag hoe hij scheikunde proefjes deed, ik zag hem woordjes leren bij Frans en hij ging op de foto met een Romein bij de geschiedenisles. Na de derde school zat hij bijna buiten adem in de auto en zuchtte hij: “ mag ik groep 8 niet gewoon overslaan? Ik wil nu al naar de middelbare school!” En buiten het zicht van al die veel te grote kinderen, in de beschutte donkerte van de auto gaf ik hem nog een snelle kus op zijn plakkerige gelhoofd en dacht bij mezelf: gelukkig hebben we groep 8 nog! Wacht nog maar even lieve schat, het gaat al snel genoeg. In ieder geval wel voor deze mama.

Heb jij ook een prepuber die al bijna naar de middelbare school gaat? Hoe bereid jij je mentaal voor? Tips zijn altijd welkom! Laat een reactie achter onder deze blog of klets gezellig mee op onze Facebook-pagina.

Meer verhalen van Chantal lezen? Je vindt ze hier!