De vrijdag vergelijking

Ik heb de gewoonte om in die laatste paar minuten voor ik naar bed ga, nog even snel wat berichten te lezen. Ik zou hier zelfs de irritante of misschien zelfs de bewoording achterlijke geplogenheden kunnen gebruiken om de situatie omschrijven. Helemaal omdat ik weet dat het ongezond en niet slaap bevorderlijk is, om mijn telefoon op dat moment nog te gebruiken. En dat staat los van de inhoud.

De inhoud doet mij de das om. Berichten van moeders die alles voor elkaar hebben (of juist niet) en daar dan in precies de juiste woorden een tekst over schrijven. Welke volgens wordt bejubeld en met luid gejuich wordt ontvangen. Hasthag zo eerlijk mogelijk verteld en meer van dat. Het voelt spontaan oneerlijk. Want wat maakt nou die moeder een betere, leukere moeder in de ogen van anderen. Interessanter of liever dan de moeder die ik zelf ben? Zij zijn altijd leuk als moeder. Toch? Zomaar wat vragen die dan door mijn hoofd gaan.

Wat een onzin

De stem in mijn hoofd, mijn innerlijke saboteur, smult van dit moment. Die geniet van het feit dat iedere dag een soort maandagmorgen koffieautomaat praatje is, als je de berichtjes moet geloven. Of een vrijdagmiddagborrel waar men alleen de leuke plannen voor het weekend deelt. Ik scroll, ik neem in me op en dan komt er een moment waarop ik nog net niet hardop roep wat een onzin dit allemaal is.

Ik weet dat vergelijken zinloos is. Want niemand heeft alleen maar het leuke weekend waar zij op vrijdag over pronken. Niemand loopt altijd binnen de lijntje en is leuk als moeder. En niemand vertel op maandagochtend bij de koffieautomaat over die knallende ruzie of die peuter die zichzelf en de autostoel helemaal onder heeft gespuugd. Want als je dat wel doet, dan schrikken anderen.

Leer van mij

Tenminste zo ervoer ik dat, toen ik tegen een vriendin zei: “Ik kan nu toch niet komen want ik loop huilend en met een paniekaanval als een kip zonder kop door het huis”. Ik gooide al mijn kaarten op tafel. Van slapeloze nachten tot zero tijd voor mezelf. Ze schrok en was ergens een soort van teleurgesteld. Jij? Maar jij hebt alles altijd onder controle. Ik dacht dat ik van jou kon leren als het gaat om zorgen voor jezelf. Ik wist mezelf bij elkaar te rapen en verklaarde dat dit ook hoort bij voor jezelf zorgen. En dat ik nu in plaats van het huis uit te rennen, in de keuken ging staan. Bezig zijn met mijn handen. Eten maken, gezond eten, om mezelf te voeden.

Gek genoeg was dit ook voor mij het moment waarop ik dacht, doe ik het dan ook? Altijd het maandagochtend gesprek voeren? Alleen de highlights van het weekend verkondigen? Of ben ik gewoon te druk met de vuile was, om mijn eigen vuile was buiten te hangen? Ben ik die moeder die prachtige bordjes met een peutermaaltijd deelt, maar vergeet te vermelden dat hij er niks van op eet. Alleen maar leuke uitstapjes deelt, esthetische ouderschap uitoefent? Ben ik zelf die moeder waar andere naar kijken en denken die is altijd een leuke moeder?

Wat je niet ziet

Ik kan nog wel even doorgaan. Want er valt nog zoveel over te zeggen. Over hoe het zinloos is om te vergelijken. Je kan hoogstens vaststellen dat het één, een appel is en het ander een peer. Jouw mega schijtdag waarop je kilometers behang te kort kwam kan namelijk zomaar in de ogen van een ander een hele milde variant zijn van haar dag. Eentje waar zij alleen van kan dromen. Onthoud maar dat wat je niet ziet is er nog altijd wel, in plaats van niet. Die foto met die lachende moeder, laat niet zien dat de peuter verderop krijsende op de grond lag of zij die ochtend huilend voor de kast stond omdat ze geen enkele broek past na haar zwangerschap. En die mooie tekst beschrijft niet altijd dat er ook momenten waren waarop het tegenzat.

Je gevoelens verifiëren is nooit een slecht idee, want waarom het steekt dat een ander zo’n leuk weekend in het vooruitzicht heeft kun je je altijd afvragen. Tegelijkertijd is er ook zoveel in je eigen leven om te omarmen, om van te genieten, gewoon omdat het er is. Leer jezelf de mooie dingen te zien, elke dag. Geef dat ruimte en aandacht. Dan ben je die rot momentjes ook zo weer vergeten. Dans in de regen. In alle vrijheid en zekerheid die je hebt. Iets wat niet voor iedere vrouw een gegeven is. Want ook die vergelijking kun je maken. Niet om jouw gevoelens weg te strepen, zeker niet. Maar geef jezelf geen rot gevoel, schaam je niet, verwijt jezelf niet. Wees lief voor jezelf, voor elkaar.

Liefs, Anouk