2022 wordt het jaar van…

Ik moet toch een terugblik schrijven op 2021? Of minstens een verhaal vol goede voornemens? Maar er komt niets. Nul inspiratie. Terwijl ik naar mijn scherm staar verschijnt er in mijn mailbox een bericht. Hoera 2022.

En verderop in de e-mail een leuke plaatje met de tekst 2022 wordt het jaar van… Gevolgd door de tekst ‘Kindje verwelkomen, eerste verjaardag of je ‘kleintje’ zelfs al naar de bassischool… wat staat jou te wachten in het nieuwe jaar?’ Uh… ik lach eventjes. Dit allemaal.

Ja, je leest het goed. Dit jaar gaat mijn kleintje al naar de basisschool. Oh, wacht dat was uiteraard niet het meest verrassende aan de bovenstaande intro. Dus even opnieuw. Inderdaad, je leest het goed: 2022 wordt het jaar waarin wij een kindje verwelkomen. Een derde kindje. Ik schud nog een beetje verbijsterd mijn hoofd wanneer ik dit typ. Hoe is dit mogelijk? Nou ja, ik begrijp wel hoe. En ik was er ook bij. Maar ik hoor de fertiliteitsarts nog zeggen: Een natuurlijke zwangerschap is nagenoeg onmogelijk. Wellicht had dat moeten zijn theoretisch onmogelijk. Want praktisch blijkt het mogelijk. Keer twee.

View this post on Instagram

A post shared by Anouk (@anouk.boetzer)

Van gezin van drie naar vijf

Hoe dan ook, nadat ik een beetje bekomen was van de rollercoaster die ontstond in de weken nadat ik een positieve test in mijn handen had, ik ben er zo blij mee. Want dit had ik nooit durven dromen. Toen ik 3 jaar geleden voor het eerst mama mocht worden (lees ook: Help, de dokter heeft mij zwanger gemaakt!) ging ik er van uit dat dit eigenlijk voor altijd ons gezin zou zijn. Wij met zijn drieën. Daarom besloten we ook samen dat ik alle zorg voor onze zoon op mij zou nemen. Ik, de thuisblijfmoeder. Een rolverdeling die door de een als traditioneel wordt bestempeld. Door de ander met lichtelijke jaloezie wordt bejubelt. Wist ik veel dat ik 3 jaar later dagelijks met 2 lieve jongens om mij heen zou zijn, terwijl er een derde kindje in mij groeit.

Je leeft nu

Een bakfiets vol. De droom. Daar kan geen plan, voornemen, terugblik, vision board of wat dan ook tegenop. Dat is het moment. Dat is nu. Meer dan ik ooit had durven dromen. En als ik bedenk dat 2022 het jaar wordt dat, dat werkelijkheid wordt, dan stroomt mijn hart over van liefde. Wat 2022 verder gaat brengen? Ik weet het niet. Mijn hoofd zit vol ideeën, in duizend en één richtingen. Maar zo ook mijn handen. Die heb ik vol aan zorgen, puzzels maken, regelen, brandjes blussen, was vouwen en meer van. Het enige wat ik weet is dat we in de komende 48 uur onze spullen inpakken en vertrekken. Want als we het niet nu doen, wanneer dan wel?

To be continued…

Liefs, Anouk