Met je gezin een maand van huis; is dat wel een goed idee?

Dromen hebben we allemaal. Zoals de droom om te emigreren naar een ander land of een verre reis maken. Of misschien wel iets heel anders, zoals een eigen onderneming starten, een nieuwe taal leren. Als je het kan bedenken, dan kan je het realiseren. Maar als je het kan bedenken, maakt dat het dan gelijk een goed idee? Wat als je man bedenkt dat jullie voor een maand naar Malaga met het gezin gaan? Spring je in het avontuur of kijk je van een afstandje naar alle beren op de weg er naar toe? Ga je de uitdaging aan en leer je van alles wat op je pad komt? Of blijf je thuis, dromen van wat had kunnen zijn?

Laten we gaan: Malaga met ons gezin

Het is de dag na kerst wanneer ik mijn man vraag: Waar had jij dan die vliegtickets gevonden? Hij kijkt verbaasd op van zijn laptop en ik zie een sprankje hoop in zijn ogen. Net daarvoor had ik de websites van de verschillende vliegmaatschappijen bekeken. Maar de door hem zo aangesprezen tickets waren onvindbaar. Al weken pitcht hij zijn plan. We gaan naar Spanje. Naar Malaga met ons gezin. En dan? vraag ik hem continu. Dan zit ik daar met twee kinderen in een appartement en ga jij elke dag werken. Ik zag de zonnige kant van dit plan niet. Behalve dan, dat in Spanje de zon wat vaker schijnt, maar ik zag vooral obstakels.

Alleen nu we lichtelijk overvallen werden door een derde zwangerschap, was ik ergens bereid om die obstakels wel te vergeten. Ze zijn vast niet onoverkomelijk. Onze plannen voor de zomermaanden, die hebben we namelijk met lichte tegenzin in de koelkast gezet. En als manlief van dit plan blij wordt, misschien moet ik dan schikken. Wellicht is het dan een mooie kans om te leren, om te ervaren hoe het kan zijn. Een soort proef-emigreren. Ik ben immers diegene die regelmatig oppert dat emigreren misschien helemaal zo’n gek idee nog niet is.

Drie weken van huis, maar niet op vakantie

En daar zaten we. Laptops open, aan de keukentafel. We betalen eerst de openstaande rekeningen zeg ik streng. Want ik weet hoe dit gaat. We zitten midden in een verbouwing en die bedragen die nog openstaan wil ik eerst afgehandeld hebben, voordat we leuke dingen gaan doen van het geld. Oké, en wat blijft er dan nog over? Een enkeltje met de trein naar Maastricht? Of kunnen we verder? We boeken vliegtickets. Tickets naar Malaga. En een appartement. Aanvankelijk voor drie weken. Want dat voelt voor mij net overzichtelijk genoeg. Bovendien past dat precies binnen de al gemaakte afspraken rondom mijn zwangerschap. Maar we spreken af, als het bevalt dan blijven we langer. De vliegtickets kunnen we namelijk eenvoudig omboeken. En zo regelden wij in een uur tijd: Malaga met ons gezin.

Het appartement. Het aanbod appartementen in Malaga is groot. Je vindt het meeste aanbod op AirBnB. Na onze vakantie op Ibiza, waar wij één kamer met elkaar deelden, besloten wij om een appartement met 2 of 3 slaapkamers te boeken. We vonden een ruim en stijlvol appartement met 3 slaapkamers en 2 badkamers, in de wijk Soho. Dit is op loopafstand van het historisch centrum. Dit appartement wordt aangeboden door I Loft Malaga. 

Tijd om te landen

Op zaterdagmiddag dropt mijn vader ons op Schiphol. Twee kinderen, twee buggy’s* (lifesavers by the way!) en drie stuks ruimbagage. Dag pap, tot over een paar weken. Ik beloof dat we terug komen. Zonder al te veel drama, twee sanitaire stops en schone luiers later, laten we Amsterdam achter ons. Op naar ons avontuur.

Het kost mij bijna een week om te landen in Malaga. Maar het voelt alsof die tijd er niet is. Want op de derde dag dat we er zijn, begint manlief al weer met werken. Hij vertrekt om 9:00u richting de coworking space een paar straten verderop en daar zit ik dan, met twee kinderen aan de keukentafel. En dan is de realiteit gewoon net zoals thuis. Er is bedtijd voor de baby en de nodige drama van de peuter. En die laatste geef ik geen ongelijk. Het is ook vreemd als papa en mama je meenemen naar een andere plek. Eentje die je niet kent. Zijn onrust en frustratie uit hij op verschillende manieren, en om dat in goede banen te leiden, kost mij bakken met energie. Ik vraag me af: Is dit wel een goed idee?

Malaga is een typische expat stad. Door het fijne klimaat, zeker ook in de winter, zijn er genoeg mensen die er voor kiezen om hier tijdelijk te werken en te wonen. Je vindt overal in de stad flexibele werkplekken of zogenaamde co-working workspaces. Werken aan de keukentafel of met je laptop op schoot in bed is dus absoluut niet nodig. Je huurt een werkplek per dag, week of maand. 

Mijn batterij is leeg

Aan eind van de eerste week is mijn batterij leeg. Ik kan niet meer opstaan en mijn lichaam zegt stop, genoeg. Inpakken, reizen, de nieuwe omgeving, slapen in een ander bed, verwerken van taal, uitzoeken, regelen, het eist zijn tol. Ik vind de uitdaging om mijn draai te vinden groot. Het is veel. Veel informatie, veel mensen, veel indrukken en het lukt me nauwelijks om het te verwerken. Ik kan het niet ervaren als iets om van te genieten. De zwangerschap en de zorg voor mijn kinderen vraagt al genoeg van mij. Was ik misschien te naïef om te denken dat een andere omgeving mij juist goed zou doen en energie zou geven? Is dit hele avontuur wel een goede idee? Malaga met het gezin klinkt ineens niet zo zonnig meer.

Ik ben geen stadsmens. Denk ik.

In tegenstelling tot mijzelf, geniet mijn man met volle teugen. Hij gaat elke ochtend de deur uit en heeft ‘s middag genoeg tijd en energie om met onze peuter een nieuwe speeltuin op te zoeken. Ze komen thuis met verhalen. Ik, daarentegen, kom lopend niet ver. Mijn bekken protesteert en de pijn die dat veroorzaakt beperkt mij in alle opzichten. Het maakt mij verdrietig, want dit, hier zijn, dat moet toch juist geweldig zijn? Dat is toch een avontuur? Dat is toch genieten, zoals iedereen je dat toewenst?

Maar in tussentijd geniet ik niet, voel ik mij eenzaam. Ik begrijp ineens zo goed hoe intens emigreren kan zijn. Ik weet nu dat we maar tijdelijk blijven dus ik ga niet van alles regelen, zoals een taalcursus. Het gemis van sociaal contact is wel confronterend. Het uitzicht is eveneens bedroevend. Er is weinig daglicht in het appartement, ik mis het groen, de planten. Ik weet inmiddels zeker; Een stadsmens, dat ben ik niet. Ik denk alleen maar, dit is geen goed idee. Ik wil naar huis.

Voorbereiding is het halve werk. Malaga is een overzichtelijke stad. Hoewel je niet alles van te voren kan uitzoeken en het ook fijn is om ter plekke te ontdekken, kan ik je aanraden om je vooraf te oriënteren. Scheelt je tijd en energie. Waar vind je de winkels, restaurants? En belangrijker nog, wanneer zijn die open? Want zo zijn de winkels bijvoorbeeld tot laat open (super handig) maar veel restaurants sluiten tussen 16:30u en 20:00u. (super onhandig met kleine kinderen)

Op zoek naar een andere modus

Maar naar huis, dat gaan we niet. Er zit dus niets anders op dan te zoeken naar een modus die voor ons allemaal beter werkt. Met twee kinderen die van 9:30u tot 16:00u ‘s middag elkaar opvolgen in slaapjes is dat al een uitdaging op zichzelf. Maar ik weet ook, ik kan leren van deze ervaring. Ik ben hier niet voor niets. En hoewel ik misschien denk dat dit geen goed idee is, ik kan er wel een goede idee van maken. Samen zoeken we naar een dagindeling die beter werkt voor ons gezin.

Zo ga ik ‘s ochtends naar buiten. Want buiten zijn, doet wonderen, ook midden in de stad. Ik doe boodschappen op de grote markt. Ik schrijf thuis op wat ik wil hebben. Leer de Spaanse woorden die er bij horen en geniet van alle geuren en kleuren in de verschillende kramen. We maken tijd om koffie te drinken op het terras, en wandelen ‘s middag in slakkentempo richting een speeltuin. Misschien, toch wel een goed idee dit.

Een groot deel van het sociale leven speelt zich buiten af. Je vindt overal terrassen. Koffie to go? Nee joh, je gaat gewoon even lekker zitten. Door de stad verspreid vind je fantastisch speeltuinen voor (kleine) kinderen. Zeker aan het einde van de middag worden deze druk bezocht door ouders die hun kinderen uit school of de opvang hebben gehaald. Kijk dus of je de dagindeling kunt aanpassen aan het lokale ritme, zonder van alles door de war te gooien natuurlijk. Want een oververmoeide baby? Daar wordt uiteindelijk niemand blij van.    

Naar huis? Nee, laten we blijven

En dat je aan alles kan wennen, blijkt ook nu. Want na 2,5 week denk ik ineens; ik wil nog wel even blijven. Ik verbaas mezelf eigenlijk met deze gedachten. Maar nu ik zie dat mijn gezin zijn plekje heeft gevonden, de temperatuur nog wat oploopt en de zon meer schijnt, zie ik ons nog wel hier. Ik stel echter een voorwaarde. De tijd die we langer blijven wordt er niet gewerkt en gebruiken we om samen te zijn als gezin. En zo verlengen we ons verblijf van drie weken naar een maand en boeken we onze vlucht om.

Een klein beetje vakantie daar groeien we allemaal van

We huren fietsen (absoluut een goed idee als je in Malaga bent!) en we fietsen richtingen de zee. Voor het eerst voel ik mij weer een beetje vrij. De wind, de zee, de afstand die groter is. Het bewegen doet mij ontspannen. Ja, zo is het een goed idee. Maar zo, is ook meer vakantie. Die fijne vakantie die iedereen ons toewenste bij vertrek. Tot dan toe was het meer het verplaatsen van ons gezinsleven. Iets wat ik van te voren als wist, waar ik mijn zorgen over uitsprak maar waarvan ik ook dacht het komt wel goed. En natuurlijk komt het goed.

De dagen erna fietsen we verschillende richtingen op. Hoewel het fietsen voor meer bekkenpijn zorgt, kan ik het mentaal beter aan. Uit het appartement, de buitenlucht in. Op zoek naar de leukste speeltuinen. Genieten van de blije kinderen. Ik ben blij dat ik koos voor langer blijven, want deze ervaring en alles wat ik heb geleerd, dat was toch wel een goed idee.

Ben je gewend om te fietsen? Dan is een fiets huren in Malaga echt een aanrader! Je komt verder, je ziet meer. Maar houdt er rekening mee dat je op veel stukken over de drukke autoweg fietst, sowieso de verkeerstroom moet volgen of over smalle fietspaden, tussen voetgangers door, moet maneuvreren. Maar er zijn ook prachtige stukken om te fietsen, waar het een stuk rustiger is. Er is ruimte voor de fietsers maar lang niet iedereen is gewend dat er gefietst wordt. Gelukkig zijn wij Nederlands opgegroeid op de fiets en hebben we daar weinig moeite mee. 

Wat het wordt?

Eenmaal thuis is de meestgestelde vraag overigens niet hoe we het gehad hebben, maar of we al weten of we een zoon of dochter krijgen. Maar daar wilde ik het nu niet over hebben. Hoe kijk ik terug op deze reis? Of dit vermeende avontuur? Was het een goed idee of niet? Ik denk, of het goed idee is, afhankelijk is van je intenties. Nu kan ik zeggen, dat ik blij ben met de ervaring die hebben opgedaan.

We praten vaak over de mogelijkheid om tijdelijk in het buitenland te wonen en werken, of om helemaal te emigreren. Maar hoe is dat echt? Zouden we dat wel echt kunnen? En echt willen? Het mooiste aan zo’n periode weg van huis, is dat je tijd hebt met elkaar, voor elkaar. Zonder (al te veel) afleiding. Maar dat is ook gelijk een uitdaging; je bent met elkaar. Je bent volledig op elkaar aangewezen.

Op elkaar aangewezen

Het heeft voor ons dan ook veel druk gelegd op onze relatie, op de rolverdeling binnen het gezin. Het laat je nog eens inzien hoe je met je kinderen omgaat. Je laat elkaar nog sneller zien, wat je belangrijk vindt. Want er is geen omweg. Op vakantie is er nog het zwembad, de leuke uitstapjes, gezellig uit eten. Maar nu is het je gezinsleven, zonder volle agenda, met extra uitdagingen, zonder al die handige spullen (zoals een commode, vervoer, kinderwagen) en met extra peuterdrama. Want pindakaas, want televisie kijken, want voetballen, want slapen is niet fijn. Ik heb ook weer heel veel geleerd over mijzelf als moeder, als partner en als mensen. Lang niet allemaal leuke dingen. Of best confronterend kan je gerust zeggen. Soms vergeet ik dan ook nog dat ik zwanger ben en dat hormonen hier ook nog een bijdrage in hebben.

Was dit een goed idee?

Was het een goed idee? Om met ons gezin een mand van huis te gaan? Ja. Absoluut. Want het is iets wat wij wilden. Het is een ervaring die wij wilden opdoen en hebben meegenomen. Onze kinderen deden het fantastisch tijdens de vliegreis, ondanks dat we veel van ze vragen en verwachten. Als gezin hebben we kostbare tijd met elkaar doorgebracht en die neemt niemand ons meer af.

Liefs, Anouk

p.s Heb je na het lezen van deze blog nog vragen over onze reis? Laat die dan gerust achter in een reactie onder deze blog. Binnenkort deel ik ook ons leukste tips voor activiteiten met jonge kinderen in Malaga.

* Dit is een affiliate link. Lees meer over affliate links op momspiration.nl