-
de Bacillen-tuin
De afgelopen maanden waren voor Leonie en haar gezin een rollercoaster. En dan vooral omdat de gezondheid van haar jongste kindje een hoop vragen oproept. Leonie neemt je mee in haar zoektocht naar antwoorden en oplossing.
-
6 weken na mijn bevalling: Hoe gaat echt met mij?
Hé, hoe gaat het? Ik denk dat deze vraag de afgelopen weken ontelbaar vaak is gesteld. Uit nieuwsgierigheid, uit interesse. Aangevuld met aannames. Of een goed bedoeld compliment. Het is fijn om te weten dat andere betrokken (willen) zijn. Interesse hebben in jouw welzijn. Toch is het een vraag die ik probeer te ontwijken. Vooral omdat ik hem eerlijk wil beantwoorden. Zonder glitter, koetjes en kalfjes. Want het antwoord zit verpakt in een compleet verhaal. Of slechts een momentopname van het nu. Nu is anders dan vanmorgen, gisteren of straks. Het is nooit alles. Maar soms juist ook teveel. De vraag is misschien wel te generiek, niet specifiek genoeg. Te kort om het verhaal in te verpakken. Te lang voor goed en weer door te gaan. Het eenvoudige antwoord op de vraag hoe het met je gaat Eenvoudig zou zijn om alle abstracte zaken…
-
Wat het ook is, ik kan het aan
Yasmin is moeder van twee jonge kinderen. Twee zwangerschappen snel achter elkaar maakten dat zij zich na de geboorte van haar tweede kindje langere tijd niet fit voelde. Maar ach, je bent immers van moeder van twee kleintjes, zit midden in de verhuizingen, verbouwing van een nieuwe huis. Je hebt genoeg aan je hoofd, genoeg om handen. Dus het zal er wel bij horen. Maar naarmate de tijd vorderde bleven er vage klachten bestaan. Alleen er was niets te vinden. Verklaringen als stress, teveel spanning, te weinig rust, daar moest zij het mee doen. Yasmin vertelt haar verhaal. Luistert er wel iemand naar mij? Na maanden van onzekerheid, jeuk en halve diagnoses was hij daar dan, de verlosser, de klier. Er was eindelijk iets tastbaars. Iets wat je kon voelen. Dat er iets van binnen niet goed was, voelde ik zelf al veel eerder.…
-
Mama’s in gesprek:”Ik vind de wereld momenteel zo f*cking lastig”
Moeten we er iets over schrijven? Iets schrijven over het coronavirus en alles wat daarbij hoort? Dat was de vraag die Anouk & Marjolijn elkaar stelden in de afgelopen dagen. We gaan eigenlijk niet echt in op actualiteiten, maar de actualiteit van de afgelopen weken heeft invloed op ons allemaal. Het beïnvloedt ons dagelijks leven, onze dagelijkse dingen op manier die we niet gewend zijn. Onze individuele plannen worden doorkruist en dat roept diverse emoties op. Bij de mensen om ons heen, bij onszelf, bij onze kinderen. Beangstigend, verontrustend, verontwaardiging, positiviteit en dilemma’s. Het raakt ons en daarover raakten wij in gesprek. We delen ons gesprek met jou. Om je te inspireren, misschien gerust te stellen of je te helpen bewust keuzes te maken, in deze verwarrende tijd. In een tijd dat wij allebei denken: “ik vind het lastig”. Deze blog is geschreven op…
-
Ik stop ermee
Ergens mee stoppen: Het is vaak eenvoudiger gezegd dan gedaan. Stoppen met een slechte gewoonte, afscheid nemen van iets, een vriendschap verbreken. Stoppen met doorgaan is niet altijd gemakkelijk. We leren dat we niet zomaar mogen opgeven. Dat we altijd moeten kijken naar de mogelijkheden, om door te gaan. Ik maakte de beslissing; ik stop ermee
Eerlijke blogs over het ouderschap; over zwangerschap & mama zijn en wat het leven als (werkende) mama jou brengt
