-
Op naar het volgende hoofdstuk
Alsof zij het zelf niet weet, ontvang Milou de laatste week mailtjes en berichten van diverse instanties. Om haar even met de neus op het feit te drukken dat Benthe binnenkort haar eerste verjaardag viert.
-
Ik voel mij de Koningin
Een beeld zegt meer dan 1000 woorden. En dat vereeuwigde beelden heel waardevol zijn, heeft Marjolijn zelf ervaren. Zij vertelt over spijt hebben en hoe zij het moederschap onlangs in beeld heeft laten brengen en wat dit met haar deed. Welk moment koester jij en heb je dat laten vastleggen?
-
6 weken na mijn bevalling: Hoe gaat echt met mij?
Hé, hoe gaat het? Ik denk dat deze vraag de afgelopen weken ontelbaar vaak is gesteld. Uit nieuwsgierigheid, uit interesse. Aangevuld met aannames. Of een goed bedoeld compliment. Het is fijn om te weten dat andere betrokken (willen) zijn. Interesse hebben in jouw welzijn. Toch is het een vraag die ik probeer te ontwijken. Vooral omdat ik hem eerlijk wil beantwoorden. Zonder glitter, koetjes en kalfjes. Want het antwoord zit verpakt in een compleet verhaal. Of slechts een momentopname van het nu. Nu is anders dan vanmorgen, gisteren of straks. Het is nooit alles. Maar soms juist ook teveel. De vraag is misschien wel te generiek, niet specifiek genoeg. Te kort om het verhaal in te verpakken. Te lang voor goed en weer door te gaan. Het eenvoudige antwoord op de vraag hoe het met je gaat Eenvoudig zou zijn om alle abstracte zaken…
Meer verhalen voor jou
Soms mis ik mijn oude leven
Het onvermijdelijke
9 x de leukste kraamcadeautjes
-
Voor de liefste mama
Je bent het misschien al vergeten of het wordt je niet zo vaak verteld. Maar dit is voor jou, voor de liefste mama, de onzichtbare superheld. Voor de liefste mama die de afgelopen maanden meer was dan mama alleen. Die speelde voor schooljuf, brandjes bluste terwijl ze ook bij de politie werkt. Voor de liefste mama die stiekem huilde achter haar beeldscherm, in de hoop dat niemand het op Zoom kon zien. Is er iemand die mij ziet misschien? Voor de liefste mama die werd overspoeld met vragen over het hoe en het waarom. Voor jou, omdat je ondertussen ook nog even de wereld redde, voor tuinman speelde en je stoepkrijtskills weer even wist op te krikken. Voor die mama die liep in zeven sloten tegelijk en de iPad ook buiten schermtijd de oplossing vond. Deze is voor de liefste mama die de afgelopen…
-
Ik dacht dat ik druk was. Toen kreeg ik een baby.
Mama van een baby, een drukke baan in het ziekenhuis. Milou vliegt sommige dagen als een supermama door de dag. Want wie alle ballen wil hoog houden, heeft het er maar druk mee. De automatisch piloot aan en gaan. En tussendoor nog even ademhalen. Het valt allemaal niet. De beste remedie volgens Milou? Chocola, wijn en van tijd tot tijd loslaten.
Meer verhalen voor jou
Van ballenbak tot oefendebat
Op de tribune bij mijn bad-bevalling
Alle dagen heel druk
-
5 tips voor een soepele ochtendrush
Marjolijn vindt het een uitdaging, elke vroege ochtend weer. De ochtendrush met (jonge) kinderen is intens, maar inmiddels heeft ze haar flow gevonden voor meer rust en gezelligheid in de ochtend. De start van de ochtend neem je mee gedurende de rest van je dag. Extra redenen om deze dus fijn te starten. In de blog lees je de 5 tips van Marjolijn voor een soepelere ochtendrush.
-
Mama zijn is inherent aan (ALTIJD) DRUK
In het leven van een mama is altijd genoeg te doen. De welbekende ballen proberen we hoog te houden. Hoe zit dat, als je het druk hebt? Gaat het dan goed met je of juist niet? En hoe zit dat met rust nemen; durven we dit te nemen naar behoefte? Marjolijn neemt je mee in het nieuwe thema van deze maand: (ALTIJD) DRUK. Komende maand zijn wij op WWW.MOMSPIRATION.NL jouw rustmomentje, om je te inspireren, te vermaken en te motiveren.
-
Uit het dagboek van een mama: “Ik wil niet dat je boos bent, mama!”
Soms zijn er van die dagen… Elke ouder (en ik denk ook elke niet-ouder) kent ze: van die dagen dat alles blegh gaat. Van die dagen die we dus eigenlijk niet willen kennen. Maar het leven is geen aaneensluiting van alleen maar leuke momenten; we hebben ook te dealen met momenten dat het even minder soepel verloopt. Dat emoties de overhand nemen. Want tja, ook wij mama’s, blijven mensen. Met een gevoel. En soms borrelt dat gevoel van binnen en doen en zeggen we dingen die we eigenlijk niet willen. Zoiets als een tegendraadse bui van een driejarige in de peuterpubertijd. Of naja, een beetje dan. Ik weet niet eens meer wat ik precies heb gezegd. De reden waarom ik mopperde is me ook even ontschoten. Ik weet ook niet eens meer waarom ik nou mijn stem aan het verheffen was. Ik weet wel…
Meer verhalen voor jou
Waarom één stapje terug doen, nooit genoeg is.
5 tips voor een soepele ochtendrush
Hè gezellig
-
Mama’s in gesprek
Wij mama’s, we kletsen wat af. Met een kop thee, over de telefoon, in digitale gesprekken. En met regelmaat is een gesprek niet alleen waardevol voor jezelf maar juist ook voor anderen. Er zijn tips, adviezen en belangrijke lessen uit te halen. Ineens begrijpen we ook de populariteit van de podcast en vragen we ons af waarom we die nog niet zijn gestart. Maar dat is weer een heel ander gesprek. Vooralsnog vertalen we de gesprekken naar geschreven tekst. Inspirerende of juist ontroerende gesprekken met elkaar. Wij als mamabloggers onder elkaar of juist met jou. Want iedereen heeft een verhaal te vertellen. Wij, Marjolijn en Anouk, trappen af en gaan nog één keer terugkijken naar het afgelopen jaar. Het jaar 2020, wat door vele bestempeld werd als een historisch dieptepunt. Maar was het dat ook echt? Of was er juist heel veel positiviteit te…
-
Ik ben soms een beetje mama-moe
Mama zijn: van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. En ’s nachts. Niet altijd, maar vaker dan je zou willen (sidenote: onze huidige nachtelijke onderbrekingen zijn enorm verbeterd sinds we hulp hebben gehad van slaapcoach Marijke Smeding van Bureau van Slaap – daarover een andere keer meer.) Alleen laten we even eerlijk zijn: elke nachtelijke onderbreking is gewoon ruk, right? Ik ben er althans niet voor gemaakt. ’s Nachts wil ik slapen en niet wakker gemaakt worden. Mijn discipline moet ik overigens ook elke nacht zoeken. Zo simpel is het. Maar mijn mama-vermoeidheid ligt niet aan de nachten. Het ligt aan mijn kinderen. Of nee, laat ik mijn geliefde energieke rakkers erbuiten houden. En eigenlijk is het ook niet waar dat het aan hen ligt (shame on me dat ik ze gewoon de schuld geef). Het ligt aan mij. Ik ben er soms…
-
Dit gelooft toch niemand?!
De maand zit er bijna op en er staat op mijn ideeënlijst nog één ding waar ik heel graag over wil schrijven. De afgelopen weken stond mijn leven in het teken van verandering. Verandering die niet geheel onvoorspelbaar waren. Tenminste, als je gelooft in de wet van aantrekkingskracht. Wat is de wet van de aantrekkingskracht? Ik wil deze maand nog heel graag schrijven over de wet van de aantrekkingskracht. Vragen om datgene wat je het allerliefste wil realiseren voor jezelf. Vaak omschrijven mensen het als positief denken, maar het is meer dan dat. Als je de manier verandert waarop je naar de dingen kijkt en dan veranderen de dingen waar je naar kijkt. Het is niet alleen maar heel hard denken wat je heel graag zou willen. Want wie er alleen maar aan denkt komt geen steek verder. Bovendien is er een valkuil als het gaat…
-
Leer van mij wat ik leer van jou
Al zijn ze nog zo klein, een kind kan je raken met iets wat hij of zij doet of zegt. Zo ook Maud, de dochter van mamablogger Leonie. De inzichten die onze kinderen ons geven, zijn soms hard omdat we onszelf tegenkomen, maar vaak heel waardevol. Tijdens het avondritueel vertelt Maud (7 jaar) wat ze haar moeder wil zeggen. Recht uit haar hart, zo het hart van haar moeder in. Maud weet haar moeder te ontroeren, wat uiteindelijk zorgt voor een gedicht waar Leonie haar dochter (en ons) mee weet te ontroeren. Mamablogger Leonie deelt met ons wat haar dochter met haar heeft gedaan, al bestaat er niet één woord wat dit kan omvatten. Ik stop je in, nog een laatste kus en je zegt: “Mama, ik kan het gewoon niet zeggen, niet zeggen hoeveel ik van je hou. Want er bestaat gewoon geen…
-
Uit het dagboek van een mama: “Doe ik het of doe ik het niet?”
De vraag waarvan je weet dat deze je een keer gesteld wordt. Je steevaste antwoord die je nu niet over je lippen kunt verkrijgen. Situaties veranderen, zo ook de mogelijke antwoorden op een vraag. Ik vind het lastig, waar doe ik goed aan? Wat is het beste voor mijn kind? Kan ik vasthouden aan de afspraken en opvoedkaders van afgelopen jaren of wordt het tijd dat ik mijn eigen regels opnieuw onder de loep neem en misschien wat aanpas? Opvoeden, soms is het zo gemakkelijk nog niet. Een normale maandagmiddag, vlakvoor etenstijd. Ik heb Levi net opgehaald bij de NSO, Mick opgehaald bij de gastouder en Stan is nog aan het werk. Zo’n rushhour waarvan je weet: het is erop of eronder. Ik probeer in super-mommy-tempo een voedzame maaltijd op tafel te krijgen. En toen, bats boem. Levi stelt me een vraag. Dat doet…
-
5 Tips om je herfstblues de baas te zijn
Ik kijk naar het scherm van mijn telefoon. Bericht van mijn zusje met de vraag of het wel goed gaat. Je bent zo afwezig. In dit geval klopt het. Want ik vergat mijn telefoon thuis (misschien onbewust expres) toen we drie dagen naar de Veluwe gingen. Maar wat als ik mezelf de vraag zou stellen, gaat het wel goed? Wat zou dan het antwoord zijn? De afgelopen weken lijken wel voorbij gevlogen. Als een soort mist. Met hier en daar volop zonneschijn, dat wel. Ik weet dat ik niet de enige ben, die dit gevoel heeft. De start van het schooljaar, de onzekerheden die het corona-virus met zich meebrengt. Zeker nu de herfst zijn intrede maakt, de dagen zijn donker en worden kouder en nat. Daarom deel ik vandaag met jou mijn tips om je herfstblues voor te zijn of gedag te zeggen. Weg…
-
Hoe noemen we dat ook alweer?
Ik hang op de bank en kijk glimlachend naar mijn dochters. De jongste is nu vier maanden. Ze lacht, de eerste schaterlachjes zijn zelfs al geweest. Ze houdt haar hoofdje zelf rechtop, speelt er op los en verliest haar grote zus niet uit het oog. Die grote zus daagt ons de hele dag door uit waardoor onze skills als ouders flink op de proef worden gesteld. Maar daarnaast is ze ook enorm grappig en heb ik het gevoel dat ik haar in de afgelopen maanden echt heb leren kennen. Haar persoonlijkheid is zo gegroeid! Terwijl ik daar zo zat realiseerde ik me dat ik weer iets voel wat ik in maanden niet heb gevoeld. Want even terugkijkend naar de afgelopen maanden: hoe bizar en belachelijk snel zijn die gegaan? Voor mijn gevoel deed ik slechts een paar weken geleden pas de deur van…
Eerlijke blogs over het ouderschap; over zwangerschap & mama zijn en wat het leven als (werkende) mama jou brengt
