-
Ik ben zwanger dus ik mag niet klagen
Vertellen over je zwangerschap en de bijbehorende klachten? Not done. In haar maandelijkse column over haar kijk op het moederschap vertelt Anouk je haarfijn wat ze daar van vindt.
-
Huh?! Spontaan zwanger?
‘Coronawonderbaby’s’ staat er boven aan het artikel. Maar wacht, voordat je nu denkt dat dit eens zwangerschapsaankondiging is: Nee, deze blog gaat over het artikel wat onlangs verscheen. Een artikel wat mijn aandacht trok en waar ik vervolgens vol verbazing verdwaalde in de reacties op dit artikel, op Facebook. Tijdens de lockdown onverwacht zwanger: ‘Eindelijk, na jarenlange trajecten.’ Het was mijn primeur op MOMSPIRATION.NL ‘Help, de dokter heeft mij zwanger gemaakt.’ Na jaren van wachten, onderzoeken, nog meer wachten, onzekerheid en nog meer wachten was ik zwanger. Een geplande zwangerschap. Een ICSI behandeling. Half april 2018. Het was gelukt. En bleef, gelukkig. En kwam gezond ter wereld, gelukkig. Ik was over the moon! Want wie had dit ooit gedacht. 9 jaar daarvoor prikken, eicellen prikken, chemo, stamceltherapie, bam. En dan nu, na al die tijd in een vriezer werd het alsnog een baby. Een…
-
Dag uniform, hallo baby!
Vrijdag 7 Augustus. De datum die lange tijd nog zo ver weg klonk. Een datum waar veel gedoe over is geweest. Zou ik 27 juli al stoppen in verband met vakantie of werd mijn vakantie teruggenomen door COVID-19 in combinatie met personeelstekort? En ineens is de dag daar: ik ga met zwangerschapsverlof. “Wegens zwangerschapsverlof zal ik mijn mail niet beantwoorden. Voor dringende zaken kunt u contact opnemen met mijn collega’s. Let op: Deze mail wordt niet doorgestuurd.” De afgelopen maanden zijn voor sommige mensen kruipend voorbij gegaan. Thuiswerken, sociaal leven op een extreem laag pitje en de supermarkt als enig uitstapje. Voor mij zijn de afgelopen maanden voorbij gevlogen met 300 km per uur. Lichamelijk was het, meer dan ooit tevoren, een hele heftige periode. Extreem lange dagen, onmenselijke werktemperaturen, weinig tijd voor rust. Zowel mentaal als lichamelijk een behoorlijke belasting. “Trek je het…
-
Het onvermijdelijke
“Allee ik ben zo fier op u.” “Je gaat als een speer Milou!” “These feet are made for running!” Tot vier jaar geleden stond ik naast mijn werk, in de toen nog financiële wereld, minimaal vier keer in de week op het hockeyveld. Zelf trainen, bedrijfshockey, training geven, wedstrijden spelen, coachen, hockeykampen begeleiden. Mijn stick en bitje lagen standaard klaar in de gang. Alles werd anders Op 2 januari 2016 kwam daar plots heel abrupt een einde aan. Een auto ongeluk op de snelweg zetten mijn hele leven op zijn kop. Twee jaar lang was ik dagelijks in ziekenhuis en revalidatie centrum te vinden, Ooit weer een stap zetten was mijn doel; leren omgaan met mijn beperking het doel van de artsen. Na 2,5 jaar nam ik echter tot ieders verbazing afscheid van mijn rolstoel en niet veel later ook van mijn krukken. De…
-
Er waren eens drie zussen…
Zussen hebben over het algemeen een sterke verbintenis, kunnen elkaar als geen ander troosten, maar ook diep teleurstellen en kwetsen. Een band tussen zussen is er voor altijd: van een geliefde kun je scheiden, van je zus niet. Je deelt voor altijd dezelfde jeugd (ook al is de beleving van die jeugd soms heel anders), dezelfde ouders, dezelfde broertjes, dezelfde familie. Ik kom uit een gezin met vijf kinderen. Twee zussen, twee broertjes. Mijn rol: de middelste. Het verschil tussen de oudste en jongste in ons gezin: acht jaar. Als zussen schelen we maximaal drie jaar. Altijd dikke maatjes? Nee, dat zijn we zeker niet geweest. Het verschil tussen ons was vroeger groot. Verschillende karakters, verschillende kledingstijlen, verschillende interesses, verschillende vrienden. Er zijn periodes geweest dat we elkaar maanden niet spraken, ruzies die ertussen kwamen. Sinds zes jaar is die band echter weer helemaal…
-
Samen de kraamweek door, mijn tips!
De kraamtijd is een heftig periode, voor jezelf, je relatie, je gezinsleven. Met deze tips maak de kraamtijd een beetje fijner
-
De wijze woorden van papa
Er was eens een papa die wijze woorden sprak. Hij heeft mij geleerd om meer naar het grote geheel te kijken. Als kersverse mama verzandt je een beetje in de vorderingen van ‘de dag’. Baby moet x hoeveelheid flesjes, zoveel slaapjes en dat wordt je houvast of het “goed” gaat. En soms wordt dat een beetje een obsessie. Terwijl als je iets meer vanuit het grote geheel kijkt zal dat ene slaapje wat niet zo lekker ging of die ene dag met gekke flestijden, niet zoveel afdoen aan de ontwikkeling van je kind. De papa zei: als ie 4 is kan ie alles. Ik, als mama, besef wat voor wijsheid er in die woorden ligt. Want toen het me ook lukte om met iets meer afstand naar mezelf, baby en geheel te kijken… werd ik ook voor mezelf een stuk relaxter. En besefte ik…
-
In de liefde blijf je
Lief meisje. Mijn geliefde kind. Je was zo welkom hier. Ik wil mij graag een beeld vormen van jou, maar het is alsof het papier mijn schets niet durft te dromen. Soms, heel soms, kijk in in de achteruitkijkspiegel van de auto en fantaseer ik jou er bij. Die twee schitterende jongens van ons en jij in het midden. Jij, met je lange, wilde haren, tussen jouw twee broers in. Zou je krullen hebben? Hoe zou jouw lach hebben geklonken? Ik ben moeder van twee geweldige jongens. Ik tel mijn zegeningen met twee gezonde zonen. Moeder van een dochter zijn, ook dat lijkt mij heel bijzonder Zeker weten dat jij een meisje bent, doe ik niet. Mijn intuïtie leek het mij te willen vertellen. Je was voor de omgeving een grote verrassing, zo kort na de geboorte van Samuël. Voor mij was je dat…
-
Ik ben de volgende op de lijst (?!)
Mijn zoontje is inmiddels 16 maanden en steeds vaker krijg ik de vraag of ik al zwanger ben of de vraag of we een tweede kindje zouden willen. Drink ik geen wijn, dan is dat voor sommige direct een reden om te denken dat ik zwanger ben. Voor mijn gevoel lig ik sinds een paar maanden weer onder een vergrootglas: er wordt naar mijn buikje en (eet)gedrag gekeken. Dit alles omdat men verwacht dat ik binnenkort waarschijnlijk wel zwanger zal zijn. Maar is dat ook zo? Onlangs had ik contact met een collega die ik niet heel vaak spreek. We hadden het over de huidige situatie en hoe het thuis vol te houden is. Ik grapte iets over een scheidingsgolf en zij over een geboortegolf. “Jij bent de volgende op de lijst, dus het zou mij niets verbazen als we binnen nu en 3…
-
Welkom Jools!
En toen ging alles opeens heel snel… Nog maar slechts enkele weken geleden schreef ik over mijn zwangerschap in Corona tijd en mijn angst voor de bevalling. Niet wetende dat de kleine in mijn buik van plan was om zo snel daarna al te komen! Nu ik dit schrijf is lieve Jools Luna namelijk al bijna een maand bij ons. Ongelofelijk!
-
Word ik straks een slechte moeder?
Milou neemt ons mee in haar gedachten en deelt haar onzekerheden over issues van het opvoeden die zich nu al - tijdens de zwangerschap - voordoen.
-
De wondere wereld van de babyuitzet
Wie voor het eerst zwanger is, heeft het al snel door; je baby komt met spullen. Of nou ja, je hebt spullen nodig voor je baby. De babyuitzet. Mama-to-be Milou stapte vol goede moed die wondere wereld in. Benieuwd hoe haar dat verging? Lees snel verder.
-
Hoogzwanger: van roze wolk naar donderwolk
De meest gestelde vraag aan Maaike de afgelopen week was “Ben jij niet extra angstig met het corona-virus in de buurt?" Haar antwoord daarop was eerst vrij simpel: "Nee hoor. Ik ben gezond, mijn familie is gezond dus voor een eventuele besmetting was ik niet zo bang." Maar toen sloeg alles opeens om.
-
Eindelijk, de babykamer is klaar!
Maaike is mama van peutermeisje Harper én ze is zwanger van de tweede. Inmiddels is het derde trimester aangebroken. Maaike is dolblij met deze zwangerschap maar waar bij de eerste aan het einde van het tweede trimester alles al geregeld was, laat dat nu op zich wachten. Het is zo’n contrast met haar eerste zwangerschap, dat zij zich best een beetje schuldig voelt. Want stond zij bij haar eerste zwangerschap al met 20 weken ongeduldig wachtend, in een afgeronde babykamer. Nu is dat wel anders. Maar, de babykamer is klaar! En Maaike laat je vol trots zien wat een prachtig plekje zij er van gemaakt heeft. Het schuldgevoel van een zwangere mama Het besef dat ons tweede meisje er al bijna aan gaat komen is er regelmatig nog niet. Ondanks alle ongemakken, slapeloze nachten en duidelijk aanwezig buik. Op het moment dat ik op…
-
Soms mis ik mijn oude leven
Soms mis ik mijn oude leven. Gewoon van die simpele dingen, op momenten dat het hier en nu mij volledig overspoelt terwijl m’n dreumes voor zoveelste keer alles overhoop trekt. Of ik alwéér poep moet verschonen en het nog niet eens 10.30 uur is. Of de hond half in de plant springt omdat eerder genoemde dreumes zijn stukjes brood door de kamer heeft gegooid waarbij er één dus in die betreffende plant beland is. I sjit you not. Ik vertel welke 8 dingen ik het meeste mis. Ik mis uitslapen Ik zei, voelde, dreinde, jammerde het vanmorgen nog: “Ik wil ook uitslapen.” Sinds ik mama ben, of eigenlijk al sinds ik mijn zwangerschap, is uitslapen er niet meer bij. Logisch, zullen de meeste mama’s zeggen. Toch zou het wel eens lekker zijn als ik eens niet wakker wordt van de eerste zuchtjes van mijn…